Feyz Kariha Şiirleri - Şair Feyz Kariha

Bu gün uyuşturmadı annemi bir morfin
Onu bana vurun!
Biraz uyursam daha az katil olurum
Öldürdüğüm karıncalar ellerimi kana bulamıyor ne güzel!
Çok katilim ama ne iyi katilim
Korkuyla terlikleyip sonra yasını tutuyorum ölü kelebeklerin…

Nicedir doğumları güle banıp kutsamaz kadınlar
Buna rağmen cenin dualarına tamah eder
Saçlarını tarayan kısır balıklar

Değil mi ki
En şuh süsünü toprağa sürüp

Anne
Çok ölüyüm
Tutup kolumdan beni yeniden doğursana…!

Yüzümün bulutu vardı tırnaklarımın ucunda oynaşan
Aksanı bozuktu sağ gözümün ve sevmiyordu denizsiz kalmayı

Gool

Dünyalıyız biz
Güneş ve ay
Tutulmuş renklerimiz
Sadaka dağıtan pandomim dudaklarımızla

Alzheimerlı bir kitapta düştün
Bir cümleye millet olamayacak kadar bağımsız
Bu durum masallara bile kuşku eğirtir.

Seni cesurca haylazlıyorum…

Gözlerimin merkezinde otlayan iştah
Milattan öncesine ritim tutturur
Bir süt çalkantısı kadar möö
Möö efkârımdan sağılan eyvah
Aklımın içe düştüğü her tur
Bir birine açılan girdaplarda seyyah..

Karada martıya çarpmış deniz mahsulü bir gemi
Islakmış inceden tutmazmış üstelik dümeni
Martı bir kuşmuş koşamamış ecelden
Canı sıkılmış fenerin utanmış fersizliğinden

Arı utangaç çiçek sevimsiz
Bozduğumun psikolojisidir
Tek kollu cellat koleksiyonu
Bir çizik ki jiletsiz
Aynada dans eden karizma reyonu…

Geceye gün taşıyan kadınların korusal koşuşturmaları
Uykulu mektuplara konu olmuyorsa
Aydınlık hangi dile çevrilirse çevrilsin
Anlamanın limanında ruhsatı olmayacak…

Sararıp bir sızı canımın yanan gizinde
Vasıfsız beklemekten
Mekânsız göç etmekten
Sevmeden yaşayamamak gibi
Ve kalbimize
Dokunmadan pıhtılar atan