Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

Ben, karanlıktan korkarım,bilir misiniz...
yakın! ne olur, tüm ışıkları, benim için....
Çok üşürüm çoook,elimde değil,
yakın bütün sobaları,üşütmeyin çocukları...

Ben yalnızlıktan korkarım,bilir misiniz...

Sürgündeyim...
sürgünlerde....
Toplamış küçücük,tahta valizi,
ilişmişim üstüne....

Tek durağım...

Sevdiğin kuş,kafeste...
Çiçek vazoda,
Balık,akvaryumda...
Sevseydin özgür bırakırdın!
Ne işleri var onların,
Hayal gücünü yok eden bu odada

Bu,
sen de ne ilk oyun,
ne de son olmayacak...

tuzağına düşenler,
bir bir anlayacaklar,

Her çıkışta,
çırpınır,
kafeste,
bir kuş gibi,

göğsümün içinde,

Her sabahı beklerim,
akşamdan,
O, gelecek,diye...

umut ekerim,geceye.
düşlerimde...

Gün bitti,
bir fısıltı gibi,indi akşam,
göğün,
leylak renkli dudaklarından,

yumuşacık...

Sen,benim dünyama,
baharla gelen...
Güneş gibi doğdun, hayatıma.
Kış biter,diner fırtınalar...
Gözlerinin içine baktığımda.

Aslında seni sevmezdim,
Ben,ben olmasaydım
Ne derin sular gibi anlamlı gözlerin,
ne çakmak çakmak bakışların

Aslında sevmezdim seni,

Hep,
bir akşamüstü gelirsin aklıma,
hafif hafif,
bir yağmur çiseliyor...
Gül yaprağında çiğ,
çam ağacında fırtına...