Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

İşte bu vakit efkarlanırım ben,
Her akşam....

gelirken,ezan sesi yanık yanık uzaktan...
elimde bir kova,
içinde buz gibi su,

Bir,
güneşsiz güne dönsün hayatın,

ay,
uğramasın,
kararsın geceler...

Ellerin
yosun kokardı...
saçların,deniz...

beyaz bir yelkenli ilerlerdi
usulca,

Hep,
silmeye çalıştın,
benden kalan izleri...

gidiyorum
işte

Senin adın mavi olsun,
Denizler kadar mavi!
Lodoslar,fırtınalar sende...
Yağmurlar bende olsun.
Benim adım dağ olsun...
Yüksek ve mağrur;

Söyle,
sen gülünce,
gözlerinde,görünür mü yıldızlar...

üzülünce,
yüzünde,

Artık,
yeter diyorsun
her telefon açışta...

böyle uzak,
ikimiz

Bir,
simit kadar taze,
çay kadar sıcak...
ah,
keşke,
akşamüstü kaçamaklarına boğulsak...

size uzakları getirdim
uzakların,hasret kokan,
gurbet kokan,gecelerini...
size özlemler getirdim!
açın kapıları,alın içeri...

Aylardan Eylül,
Mevsimlerden güz,
Rıhtım,kıyılar,martılar ve birde deniz feneri yalnız…

Şimdi,
Deniz mevsimi bitti burada,