Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

Hani,
diyordun ya,
çok fena oluyorum senden sonra...
gidince sen,

öksüz çocuklar gibi,

Bu defa da,
kızılyapraklar üstüne buseler kondurdu güneş...

Kim demiş,
yaz gitti diye,saçını yoldu ağaçlar...

Hangi,
dağın eteğinde,
açar kızıl laleler...

hangi,
tepenin bağrında,

Bir,
sevda gezinir,
açık ela gözlerinde...
insanı,günahkar eder
O, bakışlar...
Hadi...

Dün...yinebir geceyi,
uykusuz yolculadım...
Misafir oldu dostlar,
sevindim,ağırladım...

Onlar,sohbet ettiler,

Seni,
yasemin kokularınla sevdim...
körfezi yakan,kızıl yakamozlarınla...
akşamüstü,
yanarken İzmir,
tüm,

Adımı,
hiç duymadı kulaklarım,
senin dudaklarından,

oysa,ismimdi,
beni farklı kılan...

Aslında sen...
beni, şimdi kaybettin…
Elimde valiz,
Kapıdan çıkarken değil…

Bitti,

Sadece,
bir çift gözdü
O'nda aklımı çelen...

Kara,
sivri hançerdi,

Dün gece,
Yine uyuyamadım...
Sarıldım,
Düşlere sarılır gibi...

Senden kalan,