Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

Herkes,uyurken yağacak yağmur,
ne ayak izin kalacak,sokakta...
ne rüzgara sinmiş kokun,
yağmurun ırmaklarıyla akıp gidecek,
senden kalan son hatıra da o gün!

Dökülür,
dudağından,
af dileyici sözler,

keşkelerle,
uzayıp,

Suya düştü,
gölgeleri,
selvilerin...

bir,
uzun bekleyiş,

Saçının,
tellerine takılıp,
düştüm, gamzelerine,
boğuluyorum!

her, gülümseyişinde,

Bir
fırtınaya yakalandık...
yine,
yerden yere vurulacağız...

kim bilir,

Daha,
düne kadar,
en yakınımdın...

az mı paylaşmıştık,
bir

Ne senin gözlerin siyah,
Ne ben onsekiz yaşımdayım...
Bütün hatıralar gri,
resimler siyah beyaz...

Avuçlarımızda biriken karlar misali zaman,

Yavaşça,
çıktık,sislerinden,
belirsiz zamanların...

bir sandal misali,
saklanmıştı,

Bakır rengine döner,
güneş batarken gökyüzü orada...
zeytin gözlü kadınların,kirpikleri gibi uzar,
çınarların gölgesi suda

Sandallar nazlı nazlı sallanır

Uzun süre, bakışmıştık,
karşılıklı pencerelerden....
sen,
ve aşka inanmayan ben,

Aşk, dediğin ne dir ki...