Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

Bir efsunlu güzelliktin,
bendim,
sana bağlanan...
Adın,
bende yara,
hep,

Bir,
yaprak dökümü yaşıyoruz,
kıyasıya,
geçtiği halde
sonbahar,

Bu sabah,
Güneş, hazırlıksız yakalandı...
Dağların koynundan çıkarken,
meraklı bakışlara....

Utandı,

Bugece,bir tırtıl gibi,
sevdanı yiyeceğim...
karıncalar yemez topladığını...
ağustos böceğinin ömrü bir mevsim diyorlar,

Olsun...

Kandilci;
Benim çilem ne zaman dolacak,
gönül, gözüm açılıp,
bilincim,ne zaman aydınlanacak...
Arif'e,
bir gün,

Ben,
memnun muyum halimden,
bunu sen de biliyorsun...

Farkındayım,
herşeye sebep sensin,

Tekamül diyorlar,
çektiğim acıların tümüne...
söyle Tanrım,yaşattıklarında benim,suçum ne...
bana bunu yaşatan da ödemeli bir bedel,
fiilin faili ALLAH,diyorlar,
oysa hep ben ödüyorum bedeller

Arayış içindeyim,
biliyorum acım sendendir,
hiç itiraz ettim mi..
hep vurdun,
yine de vur,
Sen TANRI'sın,

Bunca yılım geçti.sevdalardan bi haber...
Tanrım; bari sen beni seviyor musun,söyleyi ver...
İki alem için hep bıçak sırtında yaşadım,
Öbür dünya varsa,bana bi torpil geçi ver...

Şu koskoca evrende,kendine sor,sen nesin...
Kainat içersinde,küçücük bir zerresin...
Sahip değilken bile,sen kendi varlığına...
Malım,mülküm var diye nasıl böbürlenirsin...