Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

Sabahın üşüttüğü,
dalında kurumuş,
yemişleri koparacaksın tek tek...

Gözlerin gibi siyah,
buğulanmış salkımlar üzerinden,

Seni,
hep,
öyle hatırlayacağım...
Gözünün ışığını,öperken bakışlarım...
Bir deniz gibi çalkantılı hayatında,
hep,

Yağmur,
yapışmış camlara içeriyi gözlerken,
fırtına ağaçları, söker gibi sarsıyor...
Rüzgarın atlıkarıncasında bulut,
korkmuş,
yere inmek için ağlıyor,

Bir,güvercin daha,
çırpınarak boğuldu,
sığ sularda önümüzde...

Ne uzattık elimizi,
ne de uzandı elimize...

Kapının tokmağında...elimin sıcaklığı,
Köşe başında uzayan gölgem...
Dar,karanlık sokaklarda ayak seslerim...
Elveda demedim,seni bekliyor...

Bıktım artık,