Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

Dün gece
senin niyetine düşe yattım...

kime desem inanmaz Billahi,
ey;
eyvan gönüllü,

Bir,
Eflatun sabaha
Uyanırsın…

Burada,
Güneş,

Yırtıldı,
hançerem,
çıkmadı,
dökülmedi bir söz ağzımdan...

doldu,

Biz de geçtik,
o,
düş bahçelerinden
sessiz,
farkına varmadan büyüdük,
olgunlaştık,

masamda,
içli bir şarkı gibi,yalnızlık,
tabağımda,bir parça peynir,
birkaç dilim,yeni kesilmiş domates,
önümde,üç beş zeytin
gözlerin gibi,siyah,

Aniden,kayboldun,
O,
tanımadığım şehrin,
sokaklarında...

Bir serap mıydın,

Her akşam üstü gelir,geçer yalnızlığımın nağmeleri...
Bir gün batımı kadar Güzelyalı sahilinde İzmir'in,
Her akşam kuşlar geçer gözlerimden...martılar....

Gün sonu toplarım tutam tutam gök yüzünden,
Yasemin kokar,

Hayatın,bir su gibi,akacak mı sanırsın...
Çağlayanlar yüksekten, niye düşer sanırsın...

derinden akan sudan,kimsenin haberi yok!
deniz böyle her zaman,durgun mudur sanırsın...

Dün gece ay,
Ritmik zıplamalarla,
Tepenin ardından çıkınca,

Yakalamaya çalışırken,
düştü,denize….

Bu akşam da,
kaybettik güneşi,
kızıl saçlarının telleri arasında...

zaman,
mahşerin atlıları gibi,geçti,çabucak...