Fatma Müjgan Şiirleri - Şair Fatma Müjgan

Aydınlat karanlık geleceğimi,
Işığım ol,ışık ol öğretmenim...
Yüksel ufuklarımda,aydınlat beni...
Güneşim ol,güneş ol öğretmenim...

Bana bilmediğim,yerleri anlat,

Bu köy benim,Anadolu'nun en ücra,en karanlık yerinde...
Gidiyorum,belki dönmem,helal et hakkını anne!
gidiyorum kim bilir,belki de döneceğim,
Belki köyüme varmadan vurulup,öleceğim...

Hoşça kal evim,hoşça kal ocağım...

Düş müydü...
gerçek miydi...
bilmiyorum,
uykuda gibiyim hala...

Bir,

Çare yok!
yakalandım,
bir kırlangıç fırtınasına,
kırılacak kanadım...

fırtına önünde,

Bu gece gök,
bağrını yırtarcasına
ağladı,yüksek sesle

Sanki
kurudu göz pınarları,

Bilseydim,böyle ayrılacağız...
Birkaç yıldız toplardım, gecelerinden.
Hatıra olsun diye,saklamak için,
Sararmış yaprakları arasında,şiir defterimin.

Yine serin midir yaz geceleri?

Hayatın, bir dere bil!
Suyum çok diye,döküp saçma sakın,
Dört mevsim gibidir ömür,
Bol yağışlı kışı geçtin,
baharı farkına varmadan yaşadın!
yaz,güz derken,

Bir,
gizli sevda çekiyor yüreğim...
İtiraf etmesi çok güç,
Lakin,
inkara da yanaşmıyor...
Ruhum,

Vakit,
ne sabah,
ne akşam...
öğlenden sonra...

zaman,

Şu köyde bir öğretmen var,
ufak tefek güçsüzce...
Gece gündüz savaş verir yol kateder sessizce,
Süngüsü yok,
Tüfeği yok!
Mermisi yok,atacak