Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

Kaşlarından bir tel kara
Çalsam alnım karartır mı?
Saçlarından bir tutam ak
Düşse bahtım ağartır mı?

Gözündeki benekleri

korkaksın sen korkak!
yaşayamazsın
korkulara sığınarak!

korkaksın sen
korkarak

Derin vadiler açılır gözlerinde
Yanar döner kendi etrafında
Işığı silme korkudan...

Büyür gitgide bir volkan gibi
Uçurumlar yükselir içinde

gerçek dost
ihanetin ortasında bile
sana sırtını dönmeyendir.

yükselirken bütün harıyla
gitgide

Duvarlar konuşmaz benimle nedense
Cama vurur solgun yalnızlığım
Çöker başıma sensizliğim
Her gece
Uyanırım sesinle!

Herşeyini iste bir insandan
Herşeyini al;
Öyle ki varını- yoğunu
Bütün servetini al!

Sırtından ceketini

çektim kalbimden
elimi taşa koydum
bir dalga tuzuyla yaladı ...
tırnaklarım kurudu

çektim tenimden

Öksüzüm, sabîyim, bir başına
Sensizim...
Sızlıyor canım
Sızlıyor
İstanbul'un ve Dünyanın
Ve dahi bütün denizlerin

Uçuşur hayalleri
Güvercin kanatlarında
Asılı kalır umutları...
Mavi gökyüzüne öykünür
İnsanoğlu!
Herşeyi sonsuzluk sanır

Memleket kokulu Annem benim!
Gözleri kehribar, yüreği ilkbahar Annem!
Dili şerbet, gönlü bal-bereket
Elleri süt, peynir; bağrı ekmek kokulu Annem
Nasır tutmuş avuçları ve parmakları
İbadet Annem!