Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

bükülmüş dizlerine inat
ayakları üstünde
dimdik durmaya çalışan
yetmişinde, hırs dolu bir kadındı
Mercan Teyze...

Senin için uyandım bu sabah
Gelirsin diye giyindim, süslendim
Saçımı taradım, dişimi fırçaladım
Sofrayı kurdum, donattım
Çayı demledim, erkenden.
Hatta, sabahın altısında ilk kez

Gayrı, susmak zamanıdır...

Bülbül konmaz gönlün kırık teline
Daralmıştır odalarda an;
Duvarlar ses vermez boğuk sesine.

ruhumun beyaz gölgesi
gönül şahım
düşlerimdeki kahraman;
nerdesin?

belki gelirsin diye

Biliyorum meleğim, artık özgürsün;
Tadını çıkar hasretinin, kucakla semayı!
Güneşe, yeryüzüne, merhaba de ışığa
Unut, elini, kolunu, kalbini bağlayanları!

Aklına getirme bağımlılığı

bir yaprak düşer suya
salınarak rüzgârda
bir yaprak
bir yaprak daha eklenir
ömrümden sonbahara...

gün, senin günün yine
kimsede yok inan senin rahatın!
yediğin önünde
yemediğin ardında
yanıbaşında sevgilin
her an elinin altında...

Bir boşlukta dolaşırsın biçare
Karanlığın ortasında divane
Kör, sağır, dilsiz kaldın, kime ne!
Özlemler, umutlar, arayışlar nafile...

Nerde benim dünyam, insanlar nerede

karanlık basıyor gözlerimi
karanlık... zindan! ;
kapatıyorum…

düş değil bu gördüğüm;
cerenler ovaya iniyor...!

Zaman, kristal parçalara ayırıyor
Yüreğimi şimdi
Parmaklarım kırılıyor
Sarı çiğdem filizi gibi
Avuçlarıma dökülüyor umutlarım;
Kırılgan ve çaresiz