Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

Gözü kara
Gönlü aktır
Memleketim insanının
Kalbi altın yaldızlı…

Her biri bir Gazi Osman Paşa

Sen üzüldüğünde
Bilseydin;
Bir ağaç eğecek dalını;
Dökecek yeşilini, alını.
Bir güvercin vurulacak;
Bir serçe sapana kaptıracak kanadını...

Dünyanın nasıl döndüğünü biliyorum
Bir dünya etse de bilmediklerim
Herkesin ayrı bir dünyası var; biliyorum...

Her dünyanın da ayrı bir kalbi vardır;
Bütün kalpler birbirinden farklı atar;

iki ayağı üstünde durduğu anda başlar
bir köy çocuğunun yaşam mücadelesi...
ne kadar gürbüz doğsa, öyle güçlü yaşarlar
ve, diktikleri ağaçtan kısadır ömürleri…

sözüm o ki, insanın emek üreten nesli;

gölgesi kadar büyür insan en çok
gölgesi kadar kısalır.
gölgesi kadar çoğalır dünyada
gölgesi kadar artar, azalır
gölgelerse sadece ışıkta yaşarlar
her insanın ancak gölgesi kadar hükmü vardır.

bugün
erdemlerimi uyuttum
mavi cıngıllı beşikte...
ninniler söyledim
uydum ninnilerime.

sana bakıyorum uzaktan
bir yıldıza bakar gibi

karanlığın ortasında
gözlerini görüyorum

Hey! Çocuklar
Gelsenize!
Kese kâğıdı içinde
Yersiniz diye, öfkeden
Patlamış mısır yaptım
Her birinize!

hep susmak geliyor
içimden
susmak,
ta ki bir çocuk
ağlayana dek
açlıktan

Hey Amerika!
Fatihin Yedi Tepeli İstanbulu’ndan
sesleniyorum sana;
Yıkıntılarından topladığım sözcüklerden
uzun menzilli bir füze gönderiyorum kulağına!