Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

sen ağladın; melekler güldü o zaman
dünya sevince boğuldu
müjdesiyle varlığının...

beyaz bezlere sarıldın
yıkandın

Uykusuz gecelerimde çalmadan içeri girersin kapımı
Bu teklifsiz davranışlar eski günlerin bir alışkanlığı mı?
Bütün bir gece düşüncelerimi işgal etmeye hakkın var mı
Yoksa, kendine acındıracak başka kimse bulamadın mı?

Aç mısın, hasta mısın, çıplak mısın

Bir su gibi akıp gittin aramızdan habersiz
Kırıldın bir fidan gibi dalından genç yaşında
Döküldü göz göz umutların, saçıldı arkandan
Düştün çiçeklerinle apansız ayaz toprağa...

Bir bulut gibi doldun taştın erkenden

Topraktan başka neyin var
Sarılacağın hayatta!
Gücünü toprağından alan insan
Koparılamaz asla
Sökülüp atılamaz bir çırpıda!

sevdiğimin gözleri
kara üzüm tanesi...

büyür, çoğalır gitgide içimde
yetişir, kopar dalından
salkım saçak

Hokkası gözyaşıdır şairin
Bulutlardan alır ilhamını
Öyle ki, coşar her yağmurda
Köpük köpük çoğalır nehirler boyu
Yeni denizler yaratır

Dünyanın kurgusu böyle kurulmuş
Varsa yoksa insan muhabbet ve aşk
Mevlâ kullarını böyle yaratmış
Çırasız gönülde iman doğmazmış

Hiçbir şey tek değil Allah’tan mâda

Gençliğe adım attığım ilk gün
Annem, bir heybe verdi
Elime, hediye...
Sıkı sıkıya astı omzuma...
Dedi ki; sakın bunu çıkarma! ;
İyilik görürsen dostlarından şayet,

Bir salyangoz olsaydım
Arkamda bembeyaz izler bırakarak
Yeryüzüne kendi öykümü yazsaydım.

Bir salyangoz olsaydım
Cinsiyetim sorulmasaydı

Göl, bir kere taşmayagörsün;
Akar gider, akabildiği yere kadar!
İnsanoğlunun dertler boyunu aşmayagörsün
Taşar gider, taşabildiği yere kadar...

Bardak ta insan misali; ağzına kadar dolar;