Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

hiç istemesen de bazen
örümcekler talan eder kafanı!
gözünde tilki kuyrukları zamanın
kırk pareden, bozgun havası çalmakta!

ne gün doğar sabahına

farzet ki dolu gönlüm
gözlerim gibi...

farzet ki
tohum ektim kâşifsiz bir bahçeye
bir avuç yüreğimden

Kurumuş bir çayın üstünde
Kurulu bir köprünün orta yerinde
Dün ile yarınımın
Bugünündeyim…

Kilometre taşım gibi diktim seni karşıma

İsmail’e inen Koç'tan beri
kurbanlar melerdi
o sebeple
bütün kuzular birer melekti...
ve, sürüye sayılmak
bugünki gibi, ayıp değildi.

Aslında, kahvedir gözlerinin rengi
Gündüzleri
Saçları gibi hafif
Kestaneye çalınır koyusundan...

Bıraksan, dalga dalga her gece

Açılın kapılar; bunalıyorum!
Işıksız dünyada kalamıyorum
Dökülsün duvarlar, çöksün binalar
Nefes alamadan veremiyorum

Dumanlı dağların karı başımda

Gönül demişler buna
Neşesi kimi çeker, belli mi olur!
Ne zaman ağlar, ne zaman güler
Ne zaman mutlu olur, neyle avunur
Ne zaman dinlenir, ne zaman havalanır
Ne zaman, hangi dala konar, kim bilir?

Güzel bir yaşantın yoksa
Güzel bir evin olsun
Beyaz çamaşırlara asılı
Mandal gibi sıkı düşlerin...

Tapusu olmasın, ne çıkar?

kendine zaman ver
tanı insanları…
nasıl olsa küçüğüm
gün gelir
ak ense, kara ense
belli eder kendini

Bütün dünya silahları sussunlar
Şiirle çıkıyor sesimiz şimdi
Savaş, kavga, gürültüler yok olsun
Şiirle çıkıyor sesimiz şimdi

Uyaklı, uyaksız, aruz ve hece