Eren Çiçek Şiirleri - Şair Eren Çiçek

bırakın beni çocuklar

top oynamanın vakti değil

gelin uçurtma uçuralım

dalı kırılan bir ağacın susuzluğuna asın beni

yere düşen kanlı elmanın kabuğu gibi ziyafet verdiğiniz pahalı bir eğlence sofrasında soyup soğana çevirin

savaş atlarını yetiştirdiğiniz ahırlarda uyurum

koynunda sakladığın bir paket sigara
bir düzüne nankör
beni aldattın bir avuç buğday için
demek ki sen ben yokken buralarda aç kaldın
kimse çalmadı mı kapını
üzerine örtmedi mi yıllar öncesinden sana aldığım yorganını

ben yorgun bir adamsam eğer
öyleyse susabilirim her an
ama gözlerim konuşur
bakışlarım şarkı söyler bazen
dudaklarım sevişir
kaybolunca yanıma gelip ağlama ne olur

bir dönüm arazide bin ölüm tam bir dönüm noktası kuğulu gölün bir tas sülük çorbası ‘çözün…’ deseler bile kollarımı gülümden dikeninden kim hayır gördü ki kökleri kurumasın korkar geceleri kırmızı renginden parmaklarının canı yanmasın savaşın tam ortasında uykusuz kalmış bir çocuk vardı hani bir zamanlar tırnak atardı kan fışkıran gözleriyle seni gördüğünde can havliyle atlardı üzerine ay tutulmuştu oysa sevişmelerin ulumuyor inanır mısın sevgilim bir dönüm arazide bin ölüm tam bir ceset torbası kuğulu gölün bir tas kanlı çorbası

ellerimi uzatsam koklarsın
gözlerinin içine baksam bir sigara daha yakarsın
konuşsam oturup ağlarsın ulan
oturup ağlarsın
sevişmeden tanıyamazsın ki beni
sana bir bilet aldım

oysa ki yeni başlamıştı yağmur

henüz daha yeni inmiştim merdivenleri

ayakkabımı bile bağlamayı unutmuştum

sönmez gözlerimin altındaki bahar
rüzgar da öyle diyordu bir zamanlar
bir zamanlar gözlerim denize bakıp ağlıyordu
masmavi yosunlar sarkıyordu kirpiklerimden
şimdi
güneşe sarılıp buharlaştı gözlerim

güneşin doğurduğu bir dünyada
üşüyor olsam da bile
bir merhaba demeyi eksik etme benden
donarak ölsem de bile

Bir gün belediye ilanında adımı duyarsan
Üzülürmüsün
Yoksa sevinir misin sen de
Belki de ağlarsın doyasıya
Gülebilirsin de