Eren Çiçek Şiirleri - Şair Eren Çiçek

güneşin doğurduğu bir dünyada
üşüyor olsam da bile
bir merhaba demeyi eksik etme benden
donarak ölsem de bile

yeryüzünde bir sinektim ben
neden benden kaçtınız?
tiksindiniz
oysa benim de kanatlarım vardı
uçabiliyordum kuşlar gibi

bir mendil açtım sokağın kucağına

sırtımı duvar diplerine yaslayıp ısınmaya çalıştım

yemyeşil bir yosun belirdi omzumda

güneşin olmadığı bir gezegende
dönüyorum kendi etrafımda
hiç alışık olmadığım bir vardiyanın
yorgunluğu çöküyor üzerime
yerlerde maskelerin gõlgesi
bütün insanlar evde

Ne güzel ayakkabın var

Sımsıcak bir montun var

Daha dün yıkanmış çorapların

adını bilmiyordum hiçbirinin
kötü bir arkadaş hatırına
sigara içmeyi beceremediğim kadar
adını hatırlamıyordum onların
dostum değildiler

bir tane ekmek aldım diye

bana poşet verme İsmet amca

bir kızı çok sevdim diye

Adı yoktu yıldızların

İsimsizdiler

Kayıp giderken önümüzden

bir keresinde onu beline değen saçlarını boynuna dolayarak intihar etmeye çalışırken gördüm
bacaklarına sarılıp ağladım
sevişmelerimize engel olan soğuk duvar işte o
umarım bir gün yıkılır ve kalbi kırılır
her ağacın kaderi gibi kökleri önünde diz çöker
her kök gibi bir gün kanatlanıp uçar

Ağam der ki
Git aşını ol öyle gel
Şaşarım ben ağama
Kuduz sanar beni
Korkarım ben ağamdan