Erdal Koca Şiirleri - Şair Erdal Koca

Sensiz o yılların çektim yasını
Yâr gelir de kıymet bilinir diye
Gönül defterimin tek sayfasını
Açamadım mazi silinir diye

Aylar yarış etti seneler ile

Hiç olmazsa ayda ya da yılda bir
Gelip de şu halimi gör istiyorum
Razıyım elinde olsa da zehir
Gelip de bir akşam ver istiyorum

Eski günleri de yâd ereriz hem

Ne han kaldı ne de hancı
Ne bağ kaldı ne bağbancı
Bahçede güller yabancı

Bülbülün hiç adı yoktur
Şiirin de tadı yoktur

Dışarıda yağmur, yağmurlar yağar
Benim de içimde fırtına kopar
İster yağmur olsun ister yağan kar
Benim de içimde fırtına kopar

Gökler gürüldese şimşekler çaksa

Hasretin bağrıma çöktü de birden
Yudum yudum içtim sanki zehirden
Benim gönlümdeki koca şehirden
Hep seni aradım geceler boyu

Kar, kış gönlüm, çığır açtım, yol açtım

Çiçek çiçek gülden güle
Seni soran arı benim
Gönüllerin çapa ile
Çapalanan yeri benim

Sanma sakın bu da yalan

Yollarda vefa yoktur senden de hiç din iman
Yollara baka baka seni az mı bekledim
Hangi yılda gitmiştin aylardan hangi zaman
Her mevsim bir karakış sanki yaz mı bekledim

Aylar aya benzemez yıllar yıla benzemez

Cümle âlem unutmuş bir tek sen çekiyorsun
Ey benim deli gönlüm biraz da o yâr çeksin
Hasretin sonu yoktur bitmek nedir bilmiyor
Saçların hep ağardı ne zaman güleceksin

Doğan güne aldanma hiç insafı yok onun

Dün, yeşil dallar güneşle öpüşürken kıskandım
Hep bağrıma bastım yerdeki taşı
Her taşın üstüne yazdım ismini
Her şeyde teselli aradım, her şeyde seni
Bulamadım süzüldü kahır gözyaşı

Bir gün gelir diye seni...
Beklediğim boşunaymış
Dertlerime yenisini
Eklediğim boşunaymış

Hiç kimseye açamam, sır