Erdal Koca Şiirleri - Şair Erdal Koca

Kırk yıl oldu…
Kırk yıl oldu terk edip de gideli
Aklına hiç gelmiyor mu Perihan
Demedin mi unutamaz bu deli
Sana ayan olmuyor mu Perihan

Bülbül gibi gülüm gül bahçesinde
Gül ağlasın, mazi olsun sesinde
Ayların yılların çok ötesinde
Hüzzam makamında bir şarkı söyle
*
Gam çekmesin gönlün yaslı olmasın

Ne yerdeyim şimdi ne de gökteyim
Sanma ki gönül hoş bundan sonra
Gel diyorsun amma nasıl geleyim
Yerinde ağırdır taş bundan sonra

Dört mevsim kış gibi gelmiyor bahar

Adımı yazmayın mezar taşıma
Üstünde solmuş gül olsun yeter
Ola ki nazlı yâr gelir başıma…
Mezarıma giden yol olsun yeter

Fark eder mi artık cennet cehennem

Çok bekledim bir gün çıkıp gelmeni
Hasretini nasıl çektim bilmeni
Anıları tek kalemde silmeni…
Almıyor yar inan, aklım almıyor

Ne yaptımsa ne ettimse gelmiyor,

Ben aşkın zahirde sahte yüzünü
Bir türlü gönlüme anlatamadım
Hasretinle yaşadım da her günü
Bir türlü gönlüme anlatamadım
*
Bir kıvılcım derler her aşkın başı

Esen rüzgâr benim gönül tahtıma
Fırtına mı sam yeli mi bilmem ki
Bu yazıyı ben yazmadım bahtıma
Bir günahın bedeli mi bilmem ki
İlahi bir gücün parmak izi var
Yâr gelecek biliyorum…

Resmini astım duvara
Bakıp bakıp ağlıyorum
Her gün elimde sigara
Yakıp yakıp ağlıyorum

Yaralarım döndü ‘’Ur’’a

Gece boyunca konuştu, anlattı hep eskilerden,
Dağdaki bahçesinden, derelerden, tepelerden,
Diktiği ağaçlardan, su içtiği çeşmelerden,
Ne soğuk suyu vardı “oğluuum, oğlum” dedi.
Dedi ve sustu…

Bir bilsen kırk iki yıl nasıl geçti sorma hiç
Köşelerde boynumu büke büke ağladım
Kimi bir yetim dedi… Kimi sokaktaki piç
Çaresizce gözyaşı döke döke ağladım

Sanki insan değil de ruhsuz kemikle etim