Ercan Cengiz Şiirleri - Şair Ercan Cengiz

KÖY ÖLDÜĞÜNDE ŞEHİR ÖLMÜŞTÜR

en çok da çocuklar ölüyordu
açlıktan, soğuktan, savaştan
arkasından anneleri ölüyordu
iki göz iki çeşme karaları bağlamaktan

KIRKINCI YILDÖNÜMÜNDE CHE’NİN

burjuva ideologları bugün
kırkıncı yıldönümünde Che’nin
Che'den söz edip aşabiliyorlar sınırlarını
sosyalist demeye korksalar da henüz

Madalya

balon patladı
yağlı heceler, şımarık harfler uçtu
kem kemalin elinden
saklamadı yüzünü, dişini ve kuyruğunu

Gelişin sinsidir, toz mu kalkar yerinden
Yapraklar düşer, fidanlar düşer
Aylarca iz sürüp dönersin etrafımda
Salyan paslanmış bin yılların kiridir
Isırdıkça ekmeğimi zehirini bırakırsın
Suyunu kaparsın çocuğun elinden

Kumaş İnceldikçe

-kumaş inceldikçe artar fiyatı-

kirlenmiş ne çok kelimeden
harfler kurtarmaya çalışır kendini

KURŞUN GEÇİRMEZ TOPRAK

-mermiyi yutar su, kurşun geçirmez toprak
vur paşam, vur ağam, vur sırtına
boşuna vermedim o ünvanı, o şanı şerefi
bombala, toprağı deşsin paranız

KANAYAN YANIMDIR

-bu dağlar bizim dağlar
birbirine boy vermiş sıralı dağlar
nice padişahların fermanıdır ki
bu dağlara vurunca kırılır-

Doğrudan,
Asırların iz düşümünde
Doğudan yükseliyor çığlık
Dağların şafağına vuran renginde
Bir başka tad verirken güneş
Yitik kalbin ezgilerine

İMPARATORLUĞUN BÖYLESİ

bereketli topraklarda tutulduğunda güneş
güneşin önünde kararmış bir dünya
akan kanaydı hesaplar
güneşin önüne attığında kendini

Kalbim Suya Gül

kalbim suya gül / yüzünü saklama güneşten
su ki yetişmek için o yanık toprağa
kırk yerinden çatlatırdı kayayı