Ercan Cengiz Şiirleri - Şair Ercan Cengiz

KARANFİL GÖLGESİ

yükün ağır mı ağır,
patlamaya hazır bir volkan gibidir hasretin
bu gemi uzağa götürmez seni
hâlâ emirle yüzdürülür bu gemi

KANATLARIM OLSAYDI

kanatlarım olsaydı uçsaydım
salına salına süzülürdüm gökyüzünde
nereye kadar taşırdı, değil mi ki
hepsi üç parça susuz tarla

Kirini Kusma Üstüme

damar damar yayıldım
kelepçe yetmez damara
ey adaletsiz dünya
kelepçeyi vurma elime

Kovboy

siz benim kovboy olduğuma bakmayın
gördüğünüz
bir silah, bir külah
bir de atımdır dört nala

Kök ve Gölge

-kök seninse damarın nerde / ey fukara
bir yaprağın bile, bir yaprağın
usulca düşmedi ki dibine-

KENDİ RÜZGARIMLA VURULMUŞUM

doğduğum toprağa doymamışlığımı
ne havasında aradım ne suyunda
öksüzlüğümmüş, dilsizliğimmiş sebebi
göçebe kuşlarla diyar diyar

Ölüm İlanı

-kalemi oynak aydınlar Amerika’ya sığının diyorlar
Amerika’ya sığınmanın
uşaklarına da sığınmak olduğunu bilmezler-

Irmaktan okyanusa açılan suyum ben,
Toprağın katmanından çıktım
Kaya diplerinden toprağın ezgisini bin yılların
Olanca gücümle yüklendim omuzlarıma
Güneş inerdi berraklığıma
Karanlığı söken kızılca güneş,

ÖLÜRSEM AKBABALAR SEVİNİR

adsız fırtınalar doğuyor üstümde
çiçekler eğmişse boynunu, sana düşer
yüreğini çıkarıp ortaya koymak
alır gidersin başını kendi ellerinle

Resmine Bakınca Dururum

deniz güleç, yüzü dalga dalga
nehirlere uzanır kolları
sırtlarda sabahın güneşi
ılık bir rüzgar eserdi saçlarına