Ercan Cengiz Şiirleri - Şair Ercan Cengiz

Pene Oynar Tel Ağlar

-deveye binen kamburuna sarılır-

kaşlarım uzuyor, nereye kadar
ya gözlerimi görseydi yaradan

MEMLEKETİM BENİM

memleketim benim, kanadı kırık serçe
kavak ağaçlarının altında yetişen menekşe
dağdaki ateşi gören suda
duman dumana kavuşur, ben yanarım insan oluşuma

NEYİNDEN KORKARLAR SENİN

neyinden korkuyorlar senin
bir deri bir kemiklesin orada ve de yapayalnız bir hücrede
doğrulunca yerinden başın dönüyor açlıktan
suya şeker, suya tuz kaç gün tutar ki seni

Son Yolculukta

son yolculukta bile ayırdılar
paraya göre okuyan imam
zengine ayrı, fakire ayrı tabut
ve el pençe duran cemaat

Söyle Kimin İçin

-alkışı da gazı da boldur
uzun ve seri, ilk adımları yürüyüşün-

satanın okumadığı kitap

Söz Yontusu

bulutların üstünden
düşerken ışıldayan kuş tüyleri
okuyabilir misin beni
gün sarsılıp tutar mı geceyi

Dağlarıyla çevrili ülkemde
Newroz günleridir,
Govenddedirler
Yetmişine dayanmış ak saçlılar.

Bir kaç atımlık çay, şeker

VAR GİT TURNAM, VAR GİT

var git turnam, toz-dumandır hava var git
ne atın izini, ne iti sor-ne kurdu
çemberi yarma zamanı sıra sende
oxuro xer, oxuro xer

bilinmeyenin bilineninde dolaşırım
rengimle, emeğimle
görülmeyenin görüleninde gökkuşağıyım
toprak benim alınterim de öyle
boyu nesiller boyu
oynanır üzerimde

Susku

-şu kar kalksa da kan dolaşsa damarda-

gökyüzü tutulmuş bugün
ay söndü sönecek, çıt yok evrende