Engin Yılmaz Şiirleri - Şair Engin Yılmaz

müptelası oldum acının;
yoldaşı derdin, kederin.
kaç yaram var saymadım,
ama bir kaçı derin.
oluk oluk kan gider içimden
gülücükler saçarken dışımdan.

ânı yaşamak gerek,
yaşadığını bilerek.
ne, dünde sıkışıp kalmak,
ne, yarına uzatmak;
hayat, şimdiyi yaşamak...
dün yok zaten.

yüreğim hasret gezgini,
kalmadı dolaşmadık
ne dağ, ne şehir.
adım aşk sürgünü,
kalmadı yanmadık
ne döş, ne bağır.

bitti, gitti işte
sensiz bir gün daha.
bir gün daha kaybettim
kısacık ömrümden
yine, seni beklerken.
üzgünüm...

yalnızlık içimde yanar kor gibi
eriyorum bitmeyen mor akşamlarda
sensiz bu duvarlar bana dar gibi
yorgunum bitmeyen mor akşamlarda.

hasretin içimde yanardağ gibi

şöyle yürek dolusu anlatabilsem seni,
kâfi geliverse şu zavallı kelimeler...
karışmasa aklım, kalem eldeyken,
aklıma girmese gözlerin...
kim bilir neler yazardım?
şunca yazdığım gibi yavan,

saçını şöyle bir döktü
kaş altından öyle baktı
içime kızgın yağ aktı
beni ateşlere yaktı
bakmadı, çekti gidiyor.

ektiğini biçer insan.
sendin, düştüğün kuyuları
sıra sıra kazan.
sendin, sabunları
ayak altına koyan.
e, görüyorsun işte!

öyle bir yer...
ne saat belli,
ne takvim.
yalnızlığım acı,
yalnızlığım kadim.
asırlardır sensizim.

bülbülüm çıkmaz âvâzım
kışa dönmüş bahar yazım
gülüme geçmiyor sözüm
yandı bağrım yandı sevdadan.

geçmiyor ânım kedersiz