İNSAN’ın Aynası
Merhametin kudretiyle yoğrulur gönül çömleği,
Vicdanın kandiliyle aydınlanır gecenin kıblesi.
İNSAN yürür derin sırların patikasında,
Akıl ve bilimle dokur kainatın tılsımını.
Sevgiyle atar bir yüreğin varsa,
Merhametle yoğrulmuşsa duan,
Saygıyla bakıyorsan insana,
İlgiyle, anlayışla, hoşgörüyle…
Birlik beraberlik, kardeşlik taşıyorsan
Sen giyinmişsin SEVGİ ELBİSESİ’ne.
Akıl ile başlar yolum,
Bilim ile açar kolum,
Fenle döner gönül dolum,
İNSAN derler bir can ise.
Sevgiyle yanar bu özüm,
Ey zulmün gölgesinde saklı ateş,
Benim kalbimdir isyanın kıvılcımı!
Tazallüm değil boyun eğmek, hayır,
Sana karşı yükselen fırtına, zalim sevgili!
Mazlime kalbim, ellerinde bir esir değil,
'Zarif Bey' ismi gibi ince güzel hoş insandı
biçim görünüş durum ve davranışlarıyla
hoşa giden beğenilen bir beyefendi
dili konuşması incelikli hoş yumuşak nükteliydi
kısacası hoşa gidecek bir biçimde konuşan
ve davranan bir beyefendiydi
KÂBE DIŞINDA KALANLAR
Birileri tavaf ediyor,
taş duvarların etrafında dönüp duruyor,
başları yerde,
ama kalpleri göğe değil,
"Secde Kan Kokuyor"
(Modern Tasavvufî Ağıt)
Sarığını rüzgâra sarmış,
sakalını adaletsizliğe perde etmişsin ey insan!
Kayıp ama Gerçek:
Şiirle Kendimi Arıyorum
Şiir yazmanın benim için ne ifade ettiği yerdeyim
Belki kendi yazdığım yeni bir kısa şiir ekleyeceğim
“yaratıcı ifade” için bir alan olabilir mi?
kendimi eksik hissettiğim an,
içimdeki şefkati çağırabilirim
gözlerimi kaparım
elimi kalbimin üstüne koyarım
ve içimden fısıldarım
ben buradayım
Çağırdığın meçhul, gelmeyen hâldedir,
Ona yürürsün, ayaklar kutsal bir sırdır.
Görünmeyenin görünür kılındığı yerde,
Sessizlik bir dil olur, kalp bir kapı.
Bektaşi der ki:
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!