Gerçeğin Gölgesinde
Sözler akar, kelimeler dans eder,
Ama aşk, naber, nerede sen?
Görev kokar evlerin içi,
Kültürel bir tiyatro, sahnede iki kişi.
Karanlıkla Barışın Şiiri
Gecenin koynunda bir ateş yandı,
Söndü sandım, doğdu ışık ardından.
Karanlıkla barışan gönül bilir,
En derin hüzün, en saf sevinçtir.
I. İnsan Olmak ve Rızalık
İnsan denmez mi akla, mantığa, bilime yakın olana?
Sevgiyle işlenmiş kalp taşıyana…
Rızalık nedir, dedim ana-baba, kardeş, dost, komşuya:
“Biz senden razıyız, Allah da senden razı olsun.”
Risâle-i Sabr u İsyân: Melihâ’nın Nâlesi
Ey nâzım-ı cefâ, ey sitem-kâr-ı zamân!
Bir lahza teenni et, dinle bu bî-çâre zebân.
Sen ki iki sa’atin sükûtuna tahammül edemezsin,
Şu sinemde yirmi yılın yangınlarıyla nasıl yaşadığımı bilmezsin!
Yüzün, seher vaktinde açan
Goncanın utanması gibi,
Bir bakışınla yanar içim
Bin yıllık bir yakarış gibi.
Adını andığım her anda
Aşkın Şarabı
Şarap kadehinde değil, aşkın sarhoşluğu,
Bir bakışınla yandı içimin boşluğu.
Dudak payı bırakmadım bu gecede,
Bir kadının tenine yürümek,
bir kutsal mekâna adım atmaktır.
Sükûnet gerekir,
özen gerekir,
anlayış gerekir.
Aşkın Tenle Fısıldadığı En Mahrem Dualar
1. Boynuna Mühür
Boynuna mühür gibi bir öpücük bırakmak isterim,
Ne aceleyle, ne ihtirasla…
Mi’râç Gönlüne
(Diyarı Sen Mülküne Aşkın Yolculuğu)
"Yukarı çıkmak, yükselmek"
M-R-C yazılır, Ma-Ra-Ca okunur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!