Nihal’im,
senin aklınla düşündüğümde,
kalbinle hissettiğimde,
ruhunun derinliğinde yürüdüğümde,
değerlerinin zarafetinde durduğumda
ve varoluşunun o benzersiz dokusunu sezdiğimde
Benim İç Sesimle Sana
(Konuşamadığım Her Şeysin)
Ben sana hiçbir zaman doğru düzgün konuşamadım, Nihal.
Ya zaman kırıldı, ya ben.
Diyâr-ı Nihal"
(Bir ruhun ruhu özleyişi üzerine)
Ey Nihal Hanefendiciğim,
Ben senin gözlerini değil,
Gözlerinde parlayan insanlığını sevdim.
Nihal’in Dokusunda
Aklın ışığıdır Nihal,
Mantığın serin esintisi,
Bilimin sabırla ördüğü sır,
Ve kalbinin derin sevgisi.
"Sen Varsan Bile, Yok Gibiyim"
(Sessizliğin Ağırlığında)
Bazen gözlerinin önünde geçiyorum.
Görmüyorsun.
“Balım’ın Gölgesinde”
—Nihal Hanefendiciğime—
Gözlerinle başlar her sabahın anlamı,
Kütüphanende büyür sessiz bir çiçek gibi.
Ey içi sevgiden ağırlaşan Nihal'imin yüreği,
Yüreğin kırıldıysa, sevdiğinin sana değdiği yerdendir.
Günaydın Nihal Hanefendiciğim,
Bu sabah sensizliğe uyandım.
Ama içimde hâlâ senin sesinle yankılanan bir gün var.
Belki 54 km var aramızda ama ben seni içimde taşıyorum — gözlerimin görmediği yerde,
Senin Olmadığın Yerlerde Üşüyorum
(Yalnızlığın İç Yüzü)
Kendime ait olduğumu sandığım her yerde,
sana ait bir boşluk vardı.
"Senin Sevdiğin Şiir Gibi Nihal'im…"
Senin sevdiğin o dizeleri okudum, Nihal'im…
"Üç tarafı sularla çevrili memleket" gibi hissedilen o yalnızlığı…
Ben de hissettim, içimde çınladı.
Sanki her kelimesi seni anlattı bana,
“Senin Sustuklarınla Büyüdüm”
(Bir Dilsiz Dua Gibi)
Senin sustuklarınla büyüdüm,
Nihal’im.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!