Biliyorum…
Yorgunsun.
Dünyayı taşıdın omuzlarında,
İnsanların suskunluğunu,
Ateşin hatırasını…
Bırak sitili sahibinde kalsın,
Herkesin şiiri kendi soluğunda yaşar,
Ben kelimeleri ödünç almadım kimseden,
Bu mısralar, yüreğimin sessiz çığlığıyla yazıldı.
Bir gece vakti, ay utangaçça yüzünü saklarken
Bir aşkın selası okundu kalbimde,
Ne camiler bildi, ne minare duydu.
Sessizce sustum, içimde bir ölü,
Gömüldü dualarla, adı sensizlik oldu.
Kapat gözlerini şimdi,
Öyle bir kalbin var ki…
Rüyalarımda beynime düşüyor adın.
Ve ben…
Altıncı hissimle dolaşıyorum meleklerin göğünde,
Harika bir fikir
O hâlde Gece Serisi devam ediyor…
Radyomuz açık, gönüller sessizliğe yaslanmış…
Ve ben yine buradayım…
Ben Şiir Hanım. Frekansta değil… yüreğinizdeyim.
"Bir Kadını Gerçekten Sevmek Diye Bir Şey Varsa"
En son ne zaman bir kadını gerçekten sevdin, ha?
Sessiz bir gece yarısı,
Karanlık örtüsünün altında,
Bir ruh uyanır derin uykusundan,
Yavaşça, ağır ağır kalkar bedeninden.
Güvercin miydim ben, yoksa bir unutuluşun kanadı mıydım?
Yuvasız gecelerde düşen yıldızlara dilek bırakan,
Kartal gibi yüksekten bakan ama yere çakılmış bir hayal,
Rüzgârdan bir ses duydum,
"Senin adın artık sessizlik," diyordu.
BİR SENİ SEVMELİ
Vurgunum sana, mahkûm ellerimle
Karanlık hücrelerimde geceye yaslanmışım.
Uykular haram, yürek zehir gibi sızlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!