Bu Sabah Yine Sana Uyandım
Bu sabah yine sana uyandım,
Adın dolandı sol yanımda.
Bir rüya mıdır, bilmem ama,
Sesin hâlâ odamda…
Bu yalan dünyanın ne kadar boş olduğunu
Ben geç öğrendim…
Yine de dimdik duruyorsam,
Kendi gölgeme bile meydan okuyorsam,
En büyük benim.
Biter diyenlere inat
Kalbimi ellerine verdim
Kalbime dokunmaya korkuyorsan
Suç benim mi?
Suç senin değil, aşkın kendi suçu
Sen “yokum” dedin belki korkudan,
Belki de sevilmeyi hak etmediğini sandın.
Oysa ben bir ömrü sen diye yazmıştım,
Kalbimin ilk sayfasına adını kandım.
Sana yürüdüğüm yol geri dönmedi hiç,
Büyük Aşklar Yarım Kalmaz
(Umuda Yaslanan Kalp)
Ve belki bir gün, hiç beklemediğin anda
Rüzgâr sana benden bir şiir getirir,
Gecenin merhametine kaldı gönlüm,
Sabaha kavuşmak diye bir umut var.
Sensizlik içindeyim şimdi,
Ne olacak…
sensizlik içindeyim şimdi,
Ne olacak?
Cennetten Düşen Kalp
Bir melek misali süzülürken gökyüzünden,
Sessizce çarptı kalbim yere, kırık kanatlarıyla.
Cennetten düşen bir kalp gibiydin sen,
İz bırakarak gittin, yakamda sönmeyen bir yangın.
Ben bir deli şairim,
Aklı olmayan bir yüreğin gölgesinde doğdum.
Kelimelerim, zincirlerini kırmış mahkûmlar gibi
Kaçıyor kağıttan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!