Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Bir lokma ekmek,
Bir hırka,
Sıcak bir yuva mıdır?
Mutluluk...
Yüzü aydınlık,
Gözleri ışık ışık bir kadın,

inceden yağan yağmur gibi hazin
şarkılarda büyüyor git gide hüzün
rüya gibisin geceleyin, gündüzün
' seni sevmelere doyamadım ben '

Tutsak Özlem Irmakları

Son sözü kalıyor kulaklarda rüzgârın
Tek sözle buzul çağına dönüyor zaman
Kırık kanatlarıyla dalıyor denizlere martılar
İhanet ediyor kökler, zehir içiyor zakkum çiçekleri

Gazelli masaların mistik buğusunda,
Demlenmekteyim ağır, ağır.
Efkar çökmüş yorgun omuzlarıma.
Dokunmayın sakın bu gece bana,
yine bir Gülnihal aldı bu gönlümü.
Aldı götürdü, masallar ülkesinin,

İnsan bir ağaçsa,
Çocuk,
Olgun tatlı meyvesi.
Varoluşun simgesi,
Çocuk umut,
Çocuk neşe,

Sisler basınca sokakları kırlangıçlar yuvaya döner
İnsanoğlunun aklına da olur olmaz şeyler düşer
Dün akşam şiirlerde edebi şehvetin esiriydim
Hani sana adadığım o mahur şarkı var ya...
Bestesine, sözlerine tekmil sazlar kifayetsizdi
Düşlerde kurduğum senli sensiz çıkmazlarda

Vuruldu!
Vurdular kızım
Şiir Baban vuruldu
En hassas yerinden
Bağrından vurulmuş
Kocaman bir delik

Yağmurda Islananlar


Yağmur yağar efkârlanır hüzünlerle dolar taşar gönlüm
Yuvalarına uçar viranelere sığınan kuşları düşünürüm
Islak, beli bükülmüş gül dalları yüreğimi sızlatır.

Odamın ışığı iki renkli mum
Melancolie in settembre, diye
Kulağıma fısıldıyor Peppino Di Capri,
Büyülü bir alemin odağında
Anılar denizinde yüzüyorum.

Ben küsünce aşka, aşkta bana küsmüş
Sakız etmem kendimi el âlem diline
Ümidim kalmasa ve de mecalim
Bu aşkı ben kalbime gömerim

Sen aşkımın eceli