Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Bir lokma ekmek,
Bir hırka,
Sıcak bir yuva mıdır?
Mutluluk...
Yüzü aydınlık,
Gözleri ışık ışık bir kadın,

inceden yağan yağmur gibi hazin
şarkılarda büyüyor git gide hüzün
rüya gibisin geceleyin, gündüzün
' seni sevmelere doyamadım ben '

Tutsak Özlem Irmakları

Son sözü kalıyor kulaklarda rüzgârın
Tek sözle buzul çağına dönüyor zaman
Kırık kanatlarıyla dalıyor denizlere martılar
İhanet ediyor kökler, zehir içiyor zakkum çiçekleri

Gazelli masaların mistik buğusunda,
Demlenmekteyim ağır, ağır.
Efkar çökmüş yorgun omuzlarıma.
Dokunmayın sakın bu gece bana,
yine bir Gülnihal aldı bu gönlümü.
Aldı götürdü, masallar ülkesinin,

İnsan bir ağaçsa,
Çocuk,
Olgun tatlı meyvesi.
Varoluşun simgesi,
Çocuk umut,
Çocuk neşe,

Damlaya, damlaya çoğalıyorsa su
Sevgiler de öyle azalır azar, azar
Yavaş, yavaş soğur kalpler
Buluşmaz olur eller
Düşünceler akıntılara kapılıp gider
Avuçların boştur artık

yörüngesinde döneniyor ay sıkıntılı
sevdaların kuytularına yansımıyor ışıklar
ampulun sarı ışığı soluk ve kirli
hırçın ve inatçı üstelik kara kara bulutlar
mehtabın görkemli gösterisine anlaşılan
renksiz geçecek daha çok günler var

Öyle bir bakışını yakalıyorum ki bazen
ruhumu yalazlar sarıyor birden
içimde bir al kısrak şaha kalkıyor
bakışındaki berraklık demli çay gibi
mis kokulu sıcak…
aşkı gözlerinde demlemişsin sanki

Yüreğim sızlar seni her gördüğümde
Duruşundaki teslimiyet, gözlerinde hüzün
Suçluluk duygusuna kapılır ezilir yüreğim
Sanki terk edip ele giden benmişim

Çok olmuştu selamı sabahı keseli

Kurtlar uluyor uzun, uzun hava puslu
Karalar içinde uzayıp giden beyaz sessizlik
Ne bir kulübe, ne süzgün ışıklı bir pencerecik
Kaşlar çatılmış karanlığın içine bakıyordur
Gölgeler büyüyor gaz lambalarının ölü ışığında
Boş yere beklenmesem keşke akşam yemeklerine