Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Sıra dışı kadınları seviyorum
Geleneklerin çemberini kıran
Çağdaşlığa koşan akıllı kadınları
Töreleri yıkıp hiçe sayan
Ölüme davetiye yazan
Çelik yürekli kadınları seviyorum

güneş en güzel tablosuyla veda etti sevdiği körfeze
yıldızlar ve dolunay hüzün şiirleriyle indi vadilere
yağmur yağdırsada bulutlar, susuzum çöller gibi
güzel sözlerle, binlerce yeminlerle aldattın beni...

güldürmedin hiç yüzümü, gülmesin seninde yüzün

gülüşün açan yaz gülleriydi gamzelerinde
lavanta çiçekleriyle gelirdi bahar saçlarına
sevgi ışıkları yanar,sönerdi firuze gözlerinde
sevdan düştü kalemime kızıl dudaklarından
.....
hüzünleri içerdim hıçkırıklarla sonbaharda

Neden adıma gezgin diyorlardı
Geziyordum dikenli aşk yollarında
Dilimde en güzel aşk sözleriyle
Durup bakan odlu, dinleyen olmadı.
Razıydım bir ömür boyu kul köle olmaya
Kalbimi vermeye hazırdım alan çıkmadı

Şeytana Tapanların İninde


Gecelerim ne çok ki harcamakla bitmiyor.
Vurup beni yerden yere zulüm ediyor
Zavallı gözlerim alacadan zifir karanlığa

Bendeki seni sevdim ben
O, sen değildin ki!

Bak hava karardı
Doğa sustu
Dağların ardında kayboldu güneş

Zaman tünelinde açılmamış zarflar içinde
Gizemli mektuplar gibi okunmayı bekliyor şiir.

Bilmiyordum mevsimlerin ayrılıkları sevdiğini
Sensizlik günlerim suskunluklarımla aynı yaştalar
Ah etsem, yansam ne fayda

Lav selleri akıyor damarlarımdan.
Ecel terleri bu sanki döktüğüm.
Gel ocağıma baykuşlar konmadan.
Dinsin bu acılar,çözülsün kördüğüm.

Söylemek istediklerim kitap oldu içimde
İnsan kaderin üstüne atar başına her geleni
Suçu kendinde arayan yok, ben görmedim hiç
Sana aşığım demek köprüyü geçinceye kadar
Gönülden sevip geçene rastlanmamış
Sevda dediğimiz nesne…

Yürek sıkıntım yüzümde saklı,
Sabah aynaya gözüm değdiğinde gördüm.
Ateşli bakışlardan eser yoktu
Yanaklarım süzülmüş rengi solmuş
Penceremden giren güneş ısıtmıyor
Yeşil elbisesinden soyunmuş yapraklar