Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Toplanmışız bir akşam sofrasında,
Gurbette, karım, ben ve çocuklarım.
Tarhananın sıcak buğusu yüzlerimizde.
Mideler gurul gurul,kaşıklar telaşlı.
Ramazan aşımız ısınmış, nefeslerimizde.
Terden damlacıklar akıyor pencerelerde.

bugün, bende ki ben
bakın bana neler dedi;
' arştan fecre, ezelden ebede
ey insanoğlu
önce seveceksin
sonra inanacaksın

her ne ise yazdığım, yazamadıklarım
kafam karmakarışık öyle de
yazdıklarım abuk sabuk şeyler değil yinede
itiraf etmeliyim ki;
arada bir dellendiğim oluyor illaki...
kolay bellerler iki dudak arasından dökülenlerle

Beyaz bir rüya gibi ocak gecesi
Ay bulutların ardına gizlenmiş
İnsanı vurur en onmaz yerinden büyü
Sahipsiz sokakların siyahında
Sarhoş ayakların sesleri gelir köşelerden
Suskun rüyalarından uyandırılan

Sen şiir diye yazdığım ilk satırdın
Bülbüllerden öğrendim aşkın dillerini
Aşka sevdaya dair her şeyi serdim önüne
Seni fırtınalı denizlerin sakin limanı sandım
Ayrılık korkusu çığ gibi büyüdü içimde
Yabancı kentler mi yuttu bizi

Radyo


Sözlerin bittiği yermiş burası
Buymuş sürgün ediliş sebebim
Yenik düşmemiştim ki ben kavgamda

Özel


Özel

Bir Sevgilim olsun

Ben bir kitabım.
Yeni çıktım baskıdan.
Mis gibi mürekkep kokuyorum.
Neler var sayfalarım da? .
Türkiye, vatanım,insanlarım.
Yalnızlıklar,aldatılmışlıklar,

Sana göre değil buralar.
Her köşe başında başka bir tehlike.
Yollar Arap saçı Nafile...
Sokaklarda kapanmamış gaz çukurları,
Bubi tuzakları...
Sel çamurlarıyla boğuşan insanlar,

Tersine döndürür akan suları
İki küçücük masum sözcük,
“Geç kaldık,
Çok geç! ..”
Bir dağ uğultusu gibi
Yankılanıyor kulaklarımda.