Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Büyünün renksiz buğusu yüzümde saklı. Bir sen bakarsan görürsün. Bir sen anlarsın
seni ilk görüşte büyülendiğimi. İçimdeki onlarca yıllık buzulun senin sesinle, sıcak nefesinle
paramparça olduğunu ve akıp gittiğini, tek sen bilirsin.
Sen bir hayal kadındın, ulaşılmaz, gizemli bir dünyadaydın. Rüyalar ülkesinin öykülere
sığmayan muhteşem kadınıydın sen. Gözlerin, bakışların okyanuslardan da derindiler.

Gözyaşlarına tanık oldum bulutların
Topraklar ısındı, yere indi masum gökler
Kör tünellerin karanlığını boğdu beyaz ışıklar
Açıldı kutsal kapılar cehennem alevleri göründü
Görünmeyen bir el çekip götürdü beni
Ecinnileri kovalıyordu kartopu güvercinler

Bariyerler, polis kalkanları
Tüm yasaklara ölümüne inat
Biber gazıyla kör ola yazdı gözlerimiz
Ses bombalarında sağır olduk savrulduk
Sis bombaları içinde kaybolduk
Zamana, ona hükmedenlere inat

Bensiz yaşamayı sen seçtin
dene bakalım
vefa sevgiliden, gelen kutsanmış armağan
şimdi gündüz karanlığında yaşamayı öğren
aynana baktığında gülmek sana yakışıyor mu?
gör bakalım

Yakalım zamanı gel, kül eyleyelim.
Devirelim sıradağları düz eyleyelim.
Kor demir akan lavları buz eyleyelim.
Dinsin bu hasret aşkı müjdeleyelim, gel.
Kuru dallara sevda çiçekleri yükleyelim.

Alacakaranlık gecelerin birinde
Kurtaramadım sabah kokulu günleri
Gecenin haşin ve güçlü kollarından
Yorgun ve umarsız odama sığındım.

Beklenen sevgili yaz yağmuru tıkladı camları

sen benim büyük harflerle yazdığım
seçkili kelimelerle yarattığım gerçeksin
serseri, meçhul bir kurşundu gözlerinden sekip
kalbimi tam onikiden acımadan vuran...
anamdan sonra sevdiğim son kadın olacaktın
bölüşülemeyenlerini bölüştük seninle hayatın

Sizi bilmem amma / ben
Umduğumu bulamadım hayattan
Çalış, çalış aldığın yol bir karış
Düşün, düşün zordur işin
Yaz, yaz var mı faydası?
Hepsi, hepsi bir simit parası

Bir dağ başı yalnızlığıdır yaşadığım
ölümlerden ölüm beğen misali
kimseler aramasın sormasınlar beni
tek sen gel gelebilirsen bana yeter
çaresizliğimin resmidir gelmeni isteyişim

Bir Adım Yakın Bin Adım Kadar Uzak

Sevgiliye hasret biri yaşar bu kentte
Arar sokak, sokak adım, adım sahilde
Kâh ağaç olur bir köşe başında biçare
Kâh serseri bir mayın gibi dolaşır avare