Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

ben, beni kaybettim
tanıyan, gören olursa
aşk adına, biri
haber versin bana, beni

Evli evine, köylü köyüne,
Kim kimin evine, kimin köyüne?
Sana ne be adam! ..
Nene lazım senin, el alemin,
İki danası, üç koyunu,beş keçisi.
Bak ne demiş,

Gülen yüzleri dost sanma,çıkarcı dostluklar,
Vefa...Ben gibi bir yabancı,anlamını yirirmiş.
Duygu fakiri, insanlık yoksulu insanlar,
Böylesi kullara kulluk etmek kaderimizmiş.

Genç kanı sulamış toprağı,
Kan çiçekleri açsın istemem.
Kurtlar kemiriyor yaprağı,
Cılız fidanlar yetişsin istemem.

Bomba koyunuz sinsice
Pusu kurunuz haince
Arkadan vurunuz kalleşçe...
Adınız Türk
Ceddiniz Türk değil sizin
Dövüşmesini bilmezsiniz

Ben de senden ne varsa,
Sen de benden ne varsa,
Bırakalım öylece kalsın,
Herşey mazi de olsa.

Adın,
Soyadın
Tescilli...
Yüzün
Sakallı, sakalsız
Bildik.

Bütün inançlarımı yitirirsem birgün,
Karlar yağıyorsa ümit dağlarıma,
Sensiz bu canı taşımak yük olur bana,
Yokluğuna mahkum olursam eğer.

Artık arama beni,varsa eğer yaşanmışlar,buraya kadar.
Telefonlara çıkma,sorma bana ' nasılsın, n'apıyorsun? ' diye.
Arzular sır olsun, gel deme bana gelemem bundan böyle,
Belleğinden sil at beni, gördüğün rüyalardan çıkana kadar..

Ne şarkılarımı dinle, öykülerimi oku, ne de şiirlerimi hecele,

ağır, ağır doğan günle
geldi idam mangası
saf tuttular önümde
önce ellerimi bağladılar
gözlerimi sonra, siyahla kararttılar
okunmadan idam kararı yüzüme