Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

sessizliğin kıskanç koynundan çıktı herşey
kanat açtı zamanı kollayan ihanetler
özürlü aşklar merkezine
Şiirlerim...
haramilerin yağmalayamadığı hazinelerim
yakutlarım, elmaslarım, zümrütlerim

açtığın derin yaraları sarmayacaksan bana dokunma
çek ellerini çiçeklerimden, beni kuruttun onları soldurma
gelirim deyip gelmediğin gecelerde mum gibi eridim
tarantulanın ağına takıldım ağu yudumladım bekliyorum
işkencecilere verme beni, tutma bırak, bırak ellerimi
göz göze gelmeyelim öldürür derin mavi gözlerin beni

I

Yüzümde gizlenir hüznün çöktüğü karanlıklar
Kimliğimi sorgular sözcükler yabancıyım kendime
Bıçak ucu keskin ince bir acıyla sızlar yürek
Çare ararcasına karışırım arasına kalabalıkların

Güzelliğin gizemli bir hazine
Çılgın gecelerin ateşli yatağında
En masum günahları paylaştık uykularda
Gece dudağın dudağımda beyaz bir güldü
Sabah dudağımı yakan alev renkli karanfil

Kelimeler vardır
duyguların önüne geçer bazen

Öyle bir yara ki bu bende
adın açtı bu yarayı
öyle bir yaraydı ki,

Zaman meçhul, mekanı olmayacak
Niçin? ..Nasıl? ..Nerede? .. Öldüğümü
Öğrenemeyecek hiçbir kimse
Azrail arkadaşımdı çünkü
Tanışmamıştım ben henüz ecelle!

Tuzun Tadı


Bir tül gibi sarmış örtmüştü üstünü deniz
Dudaklarında ki tuz tadını unutamıyorum
Bazen bir çocuk gibi yalanıyor utanıyorum

Umut Yolları Kapalı


Tanrının kullarının tükenmişliğini
Sayfalar dolusu yazmam gerek
Bir yanda umut denilen şey

hayret
bu ne iştir
hayra alamet değil
elin kolun dolu gelmişsin
vardır elbet bunun bir sebebi
sen ki...

Yapayalnız Kum Tanesi


Ağlarım mızrabın sazın teline dokunuşuna
Nakaratın hüzünlü sözlerle kavuşmasına
Minicik bir derecik akar gözlerimden gizli, gizli