Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Sizler köhnemiş serseri sokaklar
Duvar yazılarında sere, serpe aşklar
Dumanlı meyhanelerde damardan ezgiler
Ahlar, oflar sarhoş kavgaları
Şişeler hasta, kadehler yorgun
Denizlerin çakılı mıydım?

şehvetle açmış kollarını gece
sokulgan, kışkırtıcı
ve de arsız
siyah tırnakları sırtımda çizgi...
ensemde iğrenç nefesi
bir vampir kokusu

İçim titriyor sesim boğuluyordu
“Seni seviyorum “ dedim ya
Özür diliyorum senden
Utancım özrümden daha büyük
Hançer kaşlarını çatma
Kötü bir söz söyleme sakın

İçim kavruluyordu susuzluktan çöldeydim sanki
İçinde gökyüzü gülen bir bardaktan içeceğim hayatı
Tanıklık edecek habersiz gök, şaşıracak bardak
Art arda boşalacak kadehler gibi ve yeniden dolacak
Son bardak bitene dek hiç ayrılmadı yanımdan
Burnunu çeke, çeke ağlıyordu içimdeki çocuk

Yedi düvelin bombaları, ağır toplarıydı sanki
Sayısız salvolarla yer gök günlerce gürleyip inledi.
Deli bozuk akan suların topu akmaz oldu anda.
Ay gibi dondu kaldı sıcak gülüşleri güneşin.
Boyunları eğildi altın başak demetlerinin.
Denizler, göller, nehirler titrediler yataklarında.

Kırmızı bir gül düştü yere
Yanına iki damla kan
Üç, beş damla daha

Kıyıdaki Kulübe


Senden sana, seni aşarak geliyorum
Can evimde bir tek sen olacaksın
Bilmem ki can bu kadarı sana yeter mi?

Yankılanır yalılarda boğazı seyre dalan teknelerin sesleri,
Kıyı meyhanelerinde akşamcı masalarına meze olurlar,
Karadeniz uşağı balıkçıların korosundan heyamolalar.
Yol gözleyene,ekmeğe koşanların nefes kesen sevinci,
*
Gözleri mavi, yeşil saçlı, gümüş pullu büyülü güzeli

İnsanım,
Olmakla orantılı düşüncelerim
Uykulu gözlerle bakıp

Görüyorum, hep başım üstünde sallanan o kılıcı.
Uyuyup uyanıyorum, korkulu, endişeli ve telaşcı.
Düşünüyorum, ne ettim ki ben kılıca, böyle inatcı.
Bir dost arıyorum derdim paylaşacak, bulamıyorum.

Gündüzüm geceye, gecem gündüze karıştı, arapsaçı.