Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Beton boğazına sarılmış yeşilin.
Gökyüzü bir avuç kalmış.
Körfez...
Hani o kıyısına oturup
Hayaller kurduğum,
Yakamozlarına duygulu mısralar dizdiğim,

Şimdi viran olmuş, şu ıssız bahçede,
Yıkık, dökük harabeye dönmüş bu evde,
İnsanlar yaşıyordu bir zamanlar,
Okurdunuz mutluluğu dost gözlerinde.

Kuş seslerine karışırdı, şen çocuk sesleri,

Bu cennet vatan da,
Cehennemi yaşadık biz.
Kardeşi kardeşe düşürdük,
Evladı babaya düşman ettik biz.
Öğretmeni öğrenciye öldürttük,
İşçiye fabrikaları yaktırdık biz.

Bir başınasın artık odalarda yapayalnız
Kırık bir oyuncak gibi bir köşede unutulmuş
Ne gelenin olur bundan sonra ne gidenin
Duvarlar sana bakar sen kapılara, tavana
Gönlünün güvercinleri terk edip uçup gitmişler
Eskiciler, dilenciler bile çalmayacak kapını

Kalk ben geldim.
Gördüğün hayal değil gerçeğim
Artık yazmayacağım demiştim.
Yazdığım, yazacağım son şiirimdir benim
Ayrılığın yakan ateşini,
Aklımı sınayan yalnızlığımı

TürK,Amerikan ilişkileri üzerine...

Neleri nasıl verdiğine değil,
Ne kadar,ne alıp götürdüğüne bak.
Pandora'nın kutusu mübarek!
Gün ola açılaki,

her başarılı erkeğin ardında
geçmişine geleceğine methiyeler düzen
akıllı bir kadın vardır
başarısız şairlerin ardında
yazdığı şiirler olduğu gibi...
...

Sana
Çiçeklerin en güzelinin
Adını verdim.
Sana
'Ortansya'
Dedim.

Geçip karşıma oturmuş
Hiçbir şey yokmuşçasına
Şerefine kadeh kaldıran
Kendisini de aldatan, o
Sabır taşını
Dayanma gücümü sınayan, o

' Yaş yetmiş, iş bitmiş!
Felsefesiyle yaşamı sınırlamışız.
' Yaş otuzbeş, yolun yarısı eder. '
Diyen şairin bu mısrasını,
Ağızlara sakız yapmışız.
Ömrün en güzel yıllarında,