Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

bugün, sevda bahçelerinde dolanıp durdum
bulmak değil, seyreylemekti alemi - aşkı
ahu gözlü, kuğu boyunlu güzele vuruldum
böyle doğdu, yazıldı aşkımızın hikayesi

Gözyaşlarımı bade yerine içtim de bugün,
Bir nebze olsun kalbimin sızısı dinmedi.
Düştü O'nsuz duvarlara gölgesi hüznün,
Gözlerim yollarda kaldı O, hala gelmedi.

Açma kapısını paslı yüreğimin.
Satır altları çizilmiş kitaplar,
Ve hüznün asılı kaldığı perdeler,
Artık unutmağa mahkum,
Koca göbekli Papağan...
Sakız kokulu mendillerde kurumuş gözyaşların.

Ateşli bir hasta gibi sayıkladım durdum günlerce,
Saymadım kaç gece gözümü kırpmadan sabah oldu.
Ateşten damlalardı yakan yüreğimi sessizce.
Giden gelmiyor, ölenle ölünmüyor gerçek bu...
Hayat anlamsız bir kavga, yaşamaksa işkence.

Geceler mutantan bir yaşamın simgesiydi
Biz sevmiyorduk çünkü çok kısaydılar / uyandığımızda
Mum gibi eriyip sönmüş mumların arasında
Sabahlar uçsuz bucaksızdı bizim için
Hele bir penceremizi araladığımızda
Yağmur kokusu dolunca odamıza

Doğrularla, gerçekler yasalarımdı benim
Yalana, yalancılara karşı bayrak açtım
Aykırı adam oldu adım.
Çınar kadar olamadım
Bengisuyu bulamadı köklerim.
Uyku yasak gecelerime artık şafak doğmayacak

Beton boğazına sarılmış yeşilin.
Gökyüzü bir avuç kalmış.
Körfez...
Hani o kıyısına oturup
Hayaller kurduğum,
Yakamozlarına duygulu mısralar dizdiğim,

Şimdi viran olmuş, şu ıssız bahçede,
Yıkık, dökük harabeye dönmüş bu evde,
İnsanlar yaşıyordu bir zamanlar,
Okurdunuz mutluluğu dost gözlerinde.

Kuş seslerine karışırdı, şen çocuk sesleri,

Bu cennet vatan da,
Cehennemi yaşadık biz.
Kardeşi kardeşe düşürdük,
Evladı babaya düşman ettik biz.
Öğretmeni öğrenciye öldürttük,
İşçiye fabrikaları yaktırdık biz.

Bir başınasın artık odalarda yapayalnız
Kırık bir oyuncak gibi bir köşede unutulmuş
Ne gelenin olur bundan sonra ne gidenin
Duvarlar sana bakar sen kapılara, tavana
Gönlünün güvercinleri terk edip uçup gitmişler
Eskiciler, dilenciler bile çalmayacak kapını