Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Ver o kutsal ellerinden öpeyim öğretmenim
Alnım açık, başım dik yürüyorum bilgilerinle
Yıllar yılı altın öğütlerin, aşıladığın ilkelerle
Hayatı imzalıyorum bana verdiğin kalemlerle

Bir bebek ağlıyordu salıncağında
Odalar bir beyaz aydınlık
Bir zifir gibi koyu karanlık içinde
Bir kadın meme veriyordu bebeğine
Anne yüzü bebeğe çok tanıdık.

son zamanlarda tadım tuzum yok
betimsiz tuhaf haller içindeyim
gün oluyor evden çıkasım gelmiyor
hasta değilim alev topu gibi başım
çıkıp başımı serinletiyorum,
gözlerimi dinlendiriyorum

Yoksun bu gece
Bende olmıyacaksın
Ne ten de
Ne beden de
Olsaydın
Terkettiğin beni şimdi rehin almazdı acılar

Ölürsem üzülme
ben üzülürüm
senin yerine.
Ağıtlar yakma, karalar bağlama
arkamdan ağlama
ben ağlarım

(Yitirdiğim can dostum A.Rıza Özcan'ın anısına...)

Sen bizi bırakıp gideli öksüz kaldık kadehler gibi bizlerde.
Büyüyor içimizde gün be gün dayanması güç mü güç hasretin.
Germiyan koyu gümüş duvaklı gelin olmuş uzanıyor önümüzde.
Gök gürültüsü kahkahaların yankılanmıyor sakin kıyılarında,

Yer kürede beyazlar giyinmiş saray yavrularında
Darlık görmemiş sahte sevilere kanıp gebe kalmış
Buz beyaz gecelerde doğurgan soylu(?) kadınlar yaşardı
Kocaman odalarda geceleri gibi beyaz geniş yataklarda
Beyazlara bürünmüş saray yavrularının lüks hayatlarında
Sular içinde ağrısız, sancısız bebekler doğuruyorlardı

Ben bir özürlüyüm
Gülmeyi unuttuğumdan bu yana
Ağlamayı öğrenemedim
Sessizce ağlayacağıma
Enikler gibi uluyorum
Hıçkırıklarla boğulacağıma

Unutamam ben beni
deliler gibi seni seveni
irem bahçelerinde ötmüyor bülbüller
aşk vakti geldiğinde çözülür dilleri
kalbime dokuyorum gülen yüzünü
altın telli duvaklarla doğan güneş

Seneler, çok çok seneler evveldi.
Bir kız tanıdım, çok ama çok güzeldi.
İlk onda gördüm mavi-siyah saçları,
Çekik gözleri ne renkti? bakamadım.
İsmi neydi? cesaret edip soramadım.
İçimden bir dilek tuttum,