Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Mor dağlar karalar bağladı bugün
denizler doldu taştı kanlı yaşlarla
bu ne matem, matem denli ezginlik
solgun yüzüyle güneş ardına çekildi dağların
korkular gittiler ardınca su tanrılarının katına
ayın hüzünlü şavkı vurdu yüzüne denizlerin

Susturamıyorum içimi bir türlü dilim kanıyor
Yıldızlar kayıyor, üstümde konfeti yağmurları
Bir sessiz haykırış dudaklarımın arasında aahh!
Bir iz düşümü kıvılcımlı gözlerinin derinliklerinde
Ölmek tanrısız, kefensiz, sensiz yakışmaz bana

Gülü koklamak, güle âşık olmak
Bülbülü öldürmenin şiircesi…

Issızlığın ortasında hüzünle akan
Kimsesiz bir nehir gibi
Dudağına dokunan gül kokulu masum öpücük

Tembelleşen bir aklın süzgecinde
Ne kaldıysa onu yazıyor, düşünüyorum.
Alnım kırışıyor, yüzüm buruşup soluyor
İçimde bengisu azalıyor günden, güne
Günlerin uzaması, kısalması ne katar ömre
Isırganotu istilasında bahçeler, şifa niyetine,

Güz yorgunuyum.
Eylül hüzünle çaldı kapımı
Hasret selleri bastı dört yanımı
Islak, soğuk gecenin çilekeş odalarını
Eski bir rüyaydı canlanan
Kan yaşlı gözlerimde

Karalarla kirletiyoruz tertemiz akları
Kirletilmiş bir ak bin karayla temizlenmez
Akla karayı seçmek derdine düşersin
Zifir karanlıklar içinde kasabanlar
Yüreğime batan hançer kara kaldırımlar
Korkuyorum karanlığın geceleri yakacağından

Sen şiir diye yazdığım ilk satırdın
Bülbüllerden öğrendim aşkın dillerini
Aşka sevdaya dair her şeyi serdim önüne
Seni fırtınalı denizlerin sakin limanı sandım
Ayrılık korkusu çığ gibi büyüdü içimde
Yabancı kentler mi yuttu bizi

Radyo


Sözlerin bittiği yermiş burası
Buymuş sürgün ediliş sebebim
Yenik düşmemiştim ki ben kavgamda

Özel


Özel

Bir Sevgilim olsun

Ben bir kitabım.
Yeni çıktım baskıdan.
Mis gibi mürekkep kokuyorum.
Neler var sayfalarım da? .
Türkiye, vatanım,insanlarım.
Yalnızlıklar,aldatılmışlıklar,