Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Yalnız, garip bir Âdemim hangi diyardan geldin?
Bulaşıcı bir virüs gibiydin giriverdin kanıma
Benim dünyam kendi halinde sessiz,
Sakin akan derecik, ıssız doğa ve deniz
Efil, efil esen sıcak rüzgârlarım vardı
Sen geldin kasırgalarla boğuşur oldum

Ataol Behramoğlu’na saygılarla…


Bu aşk böyle bitemez sen bırakıp gitsen de
Kalbimde sızın cebimde senin mektubun
Bu aşk böyle bitmeyecek hadi sana güle, güle

Mor dağlar karalar bağladı bugün
denizler doldu taştı kanlı yaşlarla
bu ne matem, matem denli ezginlik
solgun yüzüyle güneş ardına çekildi dağların
korkular gittiler ardınca su tanrılarının katına
ayın hüzünlü şavkı vurdu yüzüne denizlerin

Susturamıyorum içimi bir türlü dilim kanıyor
Yıldızlar kayıyor, üstümde konfeti yağmurları
Bir sessiz haykırış dudaklarımın arasında aahh!
Bir iz düşümü kıvılcımlı gözlerinin derinliklerinde
Ölmek tanrısız, kefensiz, sensiz yakışmaz bana

Gülü koklamak, güle âşık olmak
Bülbülü öldürmenin şiircesi…

Issızlığın ortasında hüzünle akan
Kimsesiz bir nehir gibi
Dudağına dokunan gül kokulu masum öpücük

Tembelleşen bir aklın süzgecinde
Ne kaldıysa onu yazıyor, düşünüyorum.
Alnım kırışıyor, yüzüm buruşup soluyor
İçimde bengisu azalıyor günden, güne
Günlerin uzaması, kısalması ne katar ömre
Isırganotu istilasında bahçeler, şifa niyetine,

Güz yorgunuyum.
Eylül hüzünle çaldı kapımı
Hasret selleri bastı dört yanımı
Islak, soğuk gecenin çilekeş odalarını
Eski bir rüyaydı canlanan
Kan yaşlı gözlerimde

Karalarla kirletiyoruz tertemiz akları
Kirletilmiş bir ak bin karayla temizlenmez
Akla karayı seçmek derdine düşersin
Zifir karanlıklar içinde kasabanlar
Yüreğime batan hançer kara kaldırımlar
Korkuyorum karanlığın geceleri yakacağından

Hiç mi derdim yok sandın?
Bir iken derdim, bin dert kattın.
Bir parça mutluluğuda mı çok gördün?
Çektin ellerimden onu da aldın.

Derdime çare bulamadım, oldum isyankar,

Başımız döndü
Başı döndü aşkın
Kentten kente dolaştırdık onu
Kilometreleri yedik yuttuk
Şarkılar söyledik,
Türküler çağırdık, halay çektik