Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Gamsız bülbül sözüm sana
Çekemiyorsun nazımı
Konma bir daha dalıma
İstemiyorsan işveyi, cilveyi
Dokunma dikenlerime
Feryadın figanın boşuna

gözümün önünde durur hep gülüşün
renksiz bir fotoğraf
duru bir su gibi...
dudaklarında gül tomurcuk
yanaklarında kilitlendiğim gamzeler
kulağında karanfil bir kızıl yalaz

Deniz mavi pırıltılı engin su
Gökyüzü mavinin sonsuzluğu
Yeşil çayırlardan
Tepelere tırmanan çizgi, mavi

dalında kurutulmuş karanfil
yazılmamış bir hatıra defterinde
gizlenip kurumuş kırmızı gül
unutulmak ya da
unutulmamak mı?
cevabı meçhul

Aklına bile getirme, sakın düşünme
senin için hayata küseceğime
yaşama son vereceğime bir uçurumun dibinde
son sözümde olmayacak sana, çünkü;
söyleyecek ne bir kelime bıraktın dilimde
ne de son vereceğim bir yaşam bıraktın bende

Aklımı başımdan almış bir deli rüzgâr
Serkeş, avare deyin ki, başına buyruk biri
Sohbetler hoşbeşler girmez kapımdan içeri
Kapımın ardı hane değil Hoca Nasrettin bahçesi
Sorsanız nedenini cevabım bilmediğindendir

Sevdam direnemedi yenik düştü kaprislerine
İlk defa yalnız girdim yediverenlerimizin bahçesine
Boynunu bükmüş küsmüştü güllerim senin yüzünden
Aşk nedir gündüzler gibi gecelerde sensiz geçecekse
Sevmek kelepçe, sevilmek pranga senin sözlüğünde
Sebebi bu düşman oluşumun prangalarla, kelepçelere

Milyar yıl geçse de insan hala
Anlaşılması güç bir varlık
Hangi açıdan bakarsan bak
Kapatmıştır tüm kapılarını
Kapalı sandığın o kapılar
Açıktır ardına kadar oysa

Yer bulmamışsa eğer gönülde gelir mi hiç sözler dile
darıdünya da yüzgöz ettin beni ezeli şiarım felekle
tufanlar kopsa seller koşup gelse, çekip götürse bugün
aşkmış, sevdaymış, anılarmış gayrı kalmasa biri bende
razıyım bu hayat böyle geçsin sensizlik varsa kaderde
umut çiçeklerim solduysa ve sen artık hiç olmayacaksan

Kara Kaplı'dan Gün Işığına


sene bin dokuz yüz elli sekiz
" yiğidin gönlündeki aslan" ilk gözağrım
altmış dörtte, ' gönül fırtınalarına tutuldum, savruldum '