Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Yağmur bulutu olup yağdı üzerime burçlar, gözlerin,
Sonsuz boşluğunda göğün iki elmas tanesiydi parlayan.
Roma-Yunan heykellerinden daha çekiciydi sırtın, omuzların.
Yastığına dağılan saçların ne kadar yumuşak ve parlak.
Nefes alışların çağrıydı, nefesin mis gibi ve sıcak.
Uyanışında güzellik uykusundan söyleyeceğim sana;

katar katar yolculuğa çıkmış bulutlar
öfkeli yüreklerde eriyor yağan karlar
ah o sokaklar, dilsiz kaldırımlar
eli sopalı gözü dönmüş kalabalıklar
uzayan gölgelerde tedirgin eden korkaklık
boğazlanan hür yaşamdır

beni bana bırakıp
seni benden alıp
beni sensizliğime
beni tek başıma bırakıp
gittin...
sen nasıl bir sevgilisin?

Sevdiğimi sana nasıl anlatsam Piraye
Arı değilim ki her bal çiçeğe konayım
Buzul soğuklarında alev, alev yandım
Sam rüzgârlarında buz kestim Piraye

Hiç aklına gelmesin bu kalp seni unutmaz

Bulaşıcı hastalığın adı yalnızlık
Ölümcül bir virüs gibi…
Tuzlu su paslandırır çürütür bedeni
Önümde saydam bir duvar
Ardında seni görüyorum
Pas tutmuş aşkım duygu ve hayallerim var.

dağları düze indirdik
yazları güze çevirdik
unumuzu beze ettik
de, yorulmadık...

yürümedik koşayazdık

Mevsimlerden bahar / dışarıda
Nisan yağmuru çisil, çisil
Toprak suya doymuş
İçine ozon karışmış
Ah yüreğim, hasretinle ağrılar içinde

sabrımı isteme benden, aşkımı iste
veriyorum işte al senin olsun
...
nar-ı aşkına yandım
zümrüt vaha idim çöl oldum
bugün, gün benim günüm

Ne zaman aklıma düşsen kır çiçeğim
Önümde belirir “mestinaz” güzelliğin
Gözlerime yağmur bulutları dolar
Salıncaklar kurar göklere uçardık
Çocuklar gibi şendik kuşlar kıskanırdı bizi
Yanaklarımız da kızıl elma şekerleri

Dilim varmıyor söylemeye
Suskunluğum sadece dilimde değil
Bitti dediysem dönüş yok asla geriye
Benim adım Er,
Ön adımdan başka adım yok biline
Sanal âlemin içinde dolaşan gerçeğim