Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Karanlık rüzgârlara karışmış sesim
Mutsuzluğa isyanım duyulmuyor
Yangın yerine dönmüş seven kalpler
Sevda alevleri nerede başlamış
Ne önemi var nasıl bittiğinin
Kimi ne zaman yaktığının

Nereye Kadar

Bekleyeceğim dediysen
Eğer söz verdiysen ece'ne
Bekleyeceksin gelene kadar
Ersen soğutmayacaksın

muhalif geceye kan kusuyor ay
acıdan (?) kıvranıyor cümle böcekler
sürüngen zehirleri akıyor yeşil, yeşil toprağa
içimde bir deniz çalkantısı midem bulanıyor
deliliğin kapıları aralanmış deliler yok ortalarda
sular kaynama noktasında fokurduyor

ellerimle diktiğim
üç nadide gülüm vardı
soruyordu dostlar
söyleyemiyordum
adları bende saklı
körolası hırsızlar*

sana yakındım, çok yakın
duruşun uzak mı uzaktı bana
ne kadar istedim de gelmeyi,
o kadar gelemedim sana.
Duydum ki, gidiyormuşsun buralardan
taş kalpli bir tiran gibi kaçarcasına

Hayatta başıma gelenlere bir mana veremedim
Aşktan yana şansım olmadı hiç gülemedim
Bir ahuyla bilmem neden can cana olamadım
Hak verin, a dostlar böyle bir kader olur mu?

Aşk mala, mülke aşk paraya, pula gönül verince

çalılar dikenliydi
güller dikenli
dikenliydi aramıza çekilen teller
dallar dikenli
uçurumlara çıkıyordu patikalar
taşlı, dar ve tehlikeli

Bir şey var beni huzursuz eden.
Kaktüslerime vermeyi unuttuğum. / Ne?
Bir tas su…
Çatlayıp kurumuş dudakların istediği, / Ne?
Bir bardak su…
Yanan çölde bedevinin aradığı,

Söylemem Asla

Hazanın yorgun dallarında çırpınan yapraklar gibi
Hırçın rüzgarlarla yabana sürgün edeceksen beni
Sevme istemem…
Biçare ömrümün kayıp baharlarında aldatacaksan

Börtü, böcek, kurtlar, kuşlar
Sustu
Su
Sustu
Çiçek
Sustu