Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Bulaşıcı hastalığın adı yalnızlık
Ölümcül bir virüs gibi…
Tuzlu su paslandırır çürütür bedeni
Önümde saydam bir duvar
Ardında seni görüyorum
Pas tutmuş aşkım duygu ve hayallerim var.

dağları düze indirdik
yazları güze çevirdik
unumuzu beze ettik
de, yorulmadık...

yürümedik koşayazdık

Mevsimlerden bahar / dışarıda
Nisan yağmuru çisil, çisil
Toprak suya doymuş
İçine ozon karışmış
Ah yüreğim, hasretinle ağrılar içinde

sabrımı isteme benden, aşkımı iste
veriyorum işte al senin olsun
...
nar-ı aşkına yandım
zümrüt vaha idim çöl oldum
bugün, gün benim günüm

Ne zaman aklıma düşsen kır çiçeğim
Önümde belirir “mestinaz” güzelliğin
Gözlerime yağmur bulutları dolar
Salıncaklar kurar göklere uçardık
Çocuklar gibi şendik kuşlar kıskanırdı bizi
Yanaklarımız da kızıl elma şekerleri

Dilim varmıyor söylemeye
Suskunluğum sadece dilimde değil
Bitti dediysem dönüş yok asla geriye
Benim adım Er,
Ön adımdan başka adım yok biline
Sanal âlemin içinde dolaşan gerçeğim

Karanlık rüzgârlara karışmış sesim
Mutsuzluğa isyanım duyulmuyor
Yangın yerine dönmüş seven kalpler
Sevda alevleri nerede başlamış
Ne önemi var nasıl bittiğinin
Kimi ne zaman yaktığının

Nereye Kadar

Bekleyeceğim dediysen
Eğer söz verdiysen ece'ne
Bekleyeceksin gelene kadar
Ersen soğutmayacaksın

muhalif geceye kan kusuyor ay
acıdan (?) kıvranıyor cümle böcekler
sürüngen zehirleri akıyor yeşil, yeşil toprağa
içimde bir deniz çalkantısı midem bulanıyor
deliliğin kapıları aralanmış deliler yok ortalarda
sular kaynama noktasında fokurduyor

ellerimle diktiğim
üç nadide gülüm vardı
soruyordu dostlar
söyleyemiyordum
adları bende saklı
körolası hırsızlar*