Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

1-
Seversin doğa yürüyüşlerini bilirim
Dağların yamaçlarında,
Deryanın tam ortasında
Tırmanışlarında dar, taşlı patikaların
Her hangi bir yerde bir anda

Yıkamış kaldırımları sabıkalı geceler izleri silmiş
ayaklanan şehrin sesine baş ağrısıyla uyanıyorum
bugün, benim dediğin ne varsa bende hepsini al ve git
bu aşkın alfabesini okumuştum kaçamak sözlerinden
gönül bahçeme diktiğin yalan çiçeklerini sök öyle git
timsahlara özgü gurur incinmesi döktüğün göz yaşları

ben hiç bahar görmedim
haziran, temmuz, ağustos
günler gibi saymadım ayları
yazları ben yaşamadım
hazanda kırıldı dallarım
sarardı, savruldu yapraklarım

Bir ahu gördüm başında kardelenlerden taç
Göğsünde kar beyazı güller açmış

Sen mi çok uzaklara gittin
Ben düşlerin ötesinde mi kaldım?
Sancılı gece nöbetlerinin habercisi,

en etkili silahınmış senin
duyguları sömürmek
toydum kandım baygın bakışlarına
utangaç tavırlarına
yandığımın ispatıydı sana vuruluşum
ne kimseler gördü

Gamsız bülbül sözüm sana
Çekemiyorsun nazımı
Konma bir daha dalıma
İstemiyorsan işveyi, cilveyi
Dokunma dikenlerime
Feryadın figanın boşuna

gözümün önünde durur hep gülüşün
renksiz bir fotoğraf
duru bir su gibi...
dudaklarında gül tomurcuk
yanaklarında kilitlendiğim gamzeler
kulağında karanfil bir kızıl yalaz

Deniz mavi pırıltılı engin su
Gökyüzü mavinin sonsuzluğu
Yeşil çayırlardan
Tepelere tırmanan çizgi, mavi

dalında kurutulmuş karanfil
yazılmamış bir hatıra defterinde
gizlenip kurumuş kırmızı gül
unutulmak ya da
unutulmamak mı?
cevabı meçhul

Aklına bile getirme, sakın düşünme
senin için hayata küseceğime
yaşama son vereceğime bir uçurumun dibinde
son sözümde olmayacak sana, çünkü;
söyleyecek ne bir kelime bıraktın dilimde
ne de son vereceğim bir yaşam bıraktın bende