Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Senin için zor biriyim galiba
Belki sen bana fazla birisin
Gördüklerim içindeki gerçek başka
Mavi boncuklarla dolmuş ceplerin
Sen sahte mutluluklar dağıtan birisin
Her gelişinde yanında hep birileri var

Bıkmadım usanmadım yürümekten
Yorulmadım yolları arşınlamaktan
Tabanlarımı eskitmekten
Dudaklarımda yarım kaldı
Söylemek istediğim türküler
Geceler ıssızdı

düşlerim ihanet etti
aklım firarda
boyun büktüler umutlarım
avuçlarına bırakmıştım kalbimi
o, artık senin demiştim
sana emanet...

Yurdumun Eşiği Çeşme

Benim sokaklarımda turunç ağaçları
Caddelerim de tatlı Çeşme limonları
Bulvarlarım portakal, mandalina kokulu
Kırlarım kekik, adaçayı, turp otu, radika, arapsaçı

Her duyan öyle dedi ardından;
“erken göç etti
zamansızdı gidişi”
raflar dolusu kitapları
kitaplar dolusu şiirleri
yetim kaldılar şimdi

Deniz suskun, ben sessiz düşler sağanağı altındayız
Martıların ağzında gümüş balıkları kıskanıyor balıkçıllar
Durmadan yanıp sönen fenerler uyku hayalleri kuruyor
Ne kadar unutulmak istemesek o kadar unutuluyoruz

Radyo da çalan şarkıyı mırıldanırım
dalar gider gözlerim ufukta kızıl çizgiye
duygulanır ağlarım.
karcığar köçekçe ile kederlenir mi insan,
nasıl ağlar(?) demeyin aman haaa…
roman havasıyla kıvrıla, döne

Tanrıların gazabında dönüyor dünya
Yorulmak bilmeden koşuyor zaman
Benim küçüğüm olur saatler
Ben dünya ile aynı yaştayım
Bırakıldığım yerdeyim hâlâ
İki adım geriledim

Gölgeler canlandı aniden
Ayak izleri hızlandı
Gecesefaları aya dönmüştü yüzünü
Nefes alışlarını duyuyordum korkunun
Beli bükülmüş bir kadın ağlamaklı
Parçalanmış yüzleri topluyordu kaldırımdan

Ağlıyor sessiz, sessiz bir kırmızı karanfil hasta
Âşık şairin titreyen ellerinde
Yalnızlık deniz feneri çakıyor gözlerinde
Bir yanıyor, bir sönüyor kimsesizliğe
Şairin gözyaşları karanfile damlıyor
Sessiz, sessiz kırmızı karanfil ağlıyor