Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Kalmadı içimde
Ne yaşama sevinci, ne bir arzu
Yatıyorum peşimde yalnızlık
Kalkıyorum önümde ayrılık
Dönüşü olmayan adımlarla ayrılığa
Yaklaşmaktayım adım, adım

Kimdi güller gülerken bülbüllerle ağlayan
Kimdi menevişli gözlerin özleminde harap olan
Kimdi rüyaların sahte mutluluğuna sığınan
Kimdi aşkına yanıp köle olduğunda kınayan

Ne seni, ne de gözlerini,
Unutacak kadar zaman geçecek.
Ne de, geçen zaman seni,
Unutturmaya yetecek.
Bırakıp gitsemde seni,
Unuturum sanma sakın,

' Gül dikenin güller açar gönlünde. '
Şairimi kıramadım.
Dört ayrı renk,
Ayrı özel...
Küçücük bahçeme güller diktim.
Komşular, tanıdıklarım;

İnsanlar yaşıyor Harran ovasında
Hayvanlarıyla koyun koyuna
Kümbetlerde kerpiç damlarda.
İnsanlar yaşıyor Ankara'da gökdelende
Kedileri,köpekleri,sekreterleriyle.
İnsanlar yaşıyor Anadolu'mda

Bir varmış bir yokmuşuz
Ağıtlar yakıp karalar bağlama
Yaşamanın kanunu bu
Gün gelir alışırsın yokluğuma
Ay yüzlüm seni seviyorum!
Arada bir olsa da,

Eğitimle öğrenimle ilim, bilim adamı
İçgüdülerimize yenilip katil oluyoruz
Çoğunluklar azınlıkları huzursuz ediyor
Azınlıkların doğurganlığı suçları katlıyor
Suçların gölgesinde bir arada yaşanmaz ki
Cahiliye dönemi artıkları teorilere aldırmıyorlar

Sabahı etmişim.
Gün selâm verdi penceremde
Yokluğuna sarılıyorum yazdığım her şiirde
Güvercin kanadına yüklüyorum dağarcığımı
Sahilde balıklara yem atıyorum
Hasta yüreğimi koyuyorum ekmek arasına

Seni sevdiğimi söyledim
Kendime…
Dalgalarda sörf yapan martılara
Gemilerle yarışan yunuslara
Yokluğunda sevdim
Yüreğim ıssızdı

Yazmak
Aşkı parmaklarında hissetmek
Yazmak
Öpüşmek kadar kışkırtıcı

Her hangi bir şey değil seni aklıma düşüren