Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

unutturma - hatırlat bana

unuttur bana kışların ayazını
yazların buram buram sıcağını
sonbaharın hüzünlü sabahlarını
aydınlat yalnız gecelerin karanlığını

Al görmüş boğa gibiyim bugün
Dehşete kapılmış burnumdan soluyorum
Gözlerim kan çanağına döndü
Kara cama bakıyorum gözümü kırpmadan
Okyanus da gökdelen boyutlu dalgalar
Kabarmış geliyor sallanan sarsılan adalara

Su Çiçek Açtı...Ebru


Desen, desen
Rengarenk
Su...

umurunda değil yağan yağmur,
ellerin ceplerinde yürüyorsun
ahmakça ıslanıyorsun
farkına varmadın mı sırılsıklam olmuşsun?
'boşverrr eriyecek şeker değilim! '
iyi de ayakların su içinde

Otuz bir aralık, iki bin on bir / anam
Yeni yılın eşiğinde göçüp gitti bu diyardan
Sokaklar ışıl, ışıldı rengârenkti camlar
Bir orada, bir burada karıncalar gibi insanlar
Yüzlerde bir telaş, devinimlerde heyecan
Otuz bir aralık iki bin on bir / yıldönümü

Bir elinde ağır çekiç,
Bir elinde kor demir,
Ak alnında domur,domur terler,
Düşünen başı önünde,
Çalışıyor adam...

Alaca karanlığı sevmem, sevemedim hiç.
Gece ismiyle müsemma katran karası,
Gündüz berrak, ılık, aydınlık olmalı.
Sevgi yaşatmalı, özgür kalmalı.
Aşka mahkum olmamalı.
Sevgili, ya tam sevmeli,

Şarkılar bestelemiyor şiirler yazıyorum
bestekarın olamasam da şairin olurdum
senin yaşadığın, yaşayacağın en büyük aşktım
yazılması zor roman, anlatılması uzun hikaye
yüreğinde esecek deli rüzgardım seni uçuran
dilinden düşürmediğin şarkının güftesinde

Ne zaman yolum düşse
Arnavut kaldırımlı 364 sokağa
Bir çocuğum yürümeyi öğrenen

şiir oktur tam isabet eder kalbe
sen sevmediğini söylesende
ben severim ikimizin yerine
acıyı taşıyacak yürek var bende
sen üzülme, dert etme kendine