Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Ben Çeşmeyim



Şanslıyım ben hem de çok şanslı
Deniz benim, güneş benim

Çölde Açan Gülsün Çeşme



Solar elbet gamlı gönüllerde açsa da güller
Sen hiç vahası olmayan çölde açan gül gördün mü?

Başıboş kayıp bir uydu idim gezegende
Bulan, yörüngesine getiren sen oldun
Gözlerim buz dağları benim
Bana öyle bir bak ki,
Parçalansın içimdeki buzullar
Çözülsün gözlerimdeki buzdan dağlar

Kent üşüyordu hayvanları, insanlarıyla yoksulca,
Ağlıyordu Venüs unutulmuşluğun soğuk taşlarında,
Aşk ta, namus ta alınıp satılıyordu kolayca,
Korku bıçağın keskin sırtı, bir namlunun ucunda.

Karnı deşilmiş bir canavarın dökülüyordu,

Bir ses var içimde,
' haydi başla, yaz haydi ' diyen.
Elime kalemi veren,
Kağıdı koyan önüme.
Biri var sanki görünmeyen.

kastın neydi,
niye büyüttün yüreğinde çalı dikenlerini?
senin değil benim yüreğimdi kanayan
anlamlar yüklemiştim masum sandığım bakışlarına
happy and filmleri, pembe romanlar gibi

Uçur barış güvercinlerini,
Konsunlar benden yana.
Kaldır engelleri aradan,
Essin aşk rüzgarları
Benden yana.
Kuruyan dallarım yeşersin,

Yoksulluğu, kimsesizliği bir dostumun
Yaşamının buruk acısı dağladı yüreğimi
Buğulu camlardan bakıyorum uzanıp giden caddeye
Kim bilir neredesin zemheri soğuklarına esir kentte
Ana rahmindeki cenin gibi kıvrılmışsındır bir köşeye
Rüya içinde ezik bir tebessüm donmuş solgun yüzünde

O sendin bir zamanlar.
Bastığın yerleri titreten.
Güldüğünde yanaklarında güller açan.
Konuştuğunda bülbüller gibi şakıyan.
Şimdi;
Sen, o sen değilsin ne yazık!

unutturma - hatırlat bana

unuttur bana kışların ayazını
yazların buram buram sıcağını
sonbaharın hüzünlü sabahlarını
aydınlat yalnız gecelerin karanlığını