Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Bir elinde ağır çekiç,
Bir elinde kor demir,
Ak alnında domur,domur terler,
Düşünen başı önünde,
Çalışıyor adam...

Alaca karanlığı sevmem, sevemedim hiç.
Gece ismiyle müsemma katran karası,
Gündüz berrak, ılık, aydınlık olmalı.
Sevgi yaşatmalı, özgür kalmalı.
Aşka mahkum olmamalı.
Sevgili, ya tam sevmeli,

Al görmüş boğa gibiyim bugün
Dehşete kapılmış burnumdan soluyorum
Gözlerim kan çanağına döndü
Kara cama bakıyorum gözümü kırpmadan
Okyanus da gökdelen boyutlu dalgalar
Kabarmış geliyor sallanan sarsılan adalara

Su Çiçek Açtı...Ebru


Desen, desen
Rengarenk
Su...

umurunda değil yağan yağmur,
ellerin ceplerinde yürüyorsun
ahmakça ıslanıyorsun
farkına varmadın mı sırılsıklam olmuşsun?
'boşverrr eriyecek şeker değilim! '
iyi de ayakların su içinde

Otuz bir aralık, iki bin on bir / anam
Yeni yılın eşiğinde göçüp gitti bu diyardan
Sokaklar ışıl, ışıldı rengârenkti camlar
Bir orada, bir burada karıncalar gibi insanlar
Yüzlerde bir telaş, devinimlerde heyecan
Otuz bir aralık iki bin on bir / yıldönümü

kadın


güzele dönerse yüzünü
erkeğe süzerse gözünü
atarsa çapkın gülücüğünü

ahım sitemimdir kimseler duymaz çığlığımI
gözlerimde volkanlar patlar duyunca sesini
gülün dikeni acısı içimde bak kapına geldim
neden görmüyor beni yosun gözlerin ey Aşk(!)
...
sevda kelimeleri yanıp kül oldular dilimde

İnsanolu unutur.
Düşünmek istemez.
Koca bir hiç olduğunu.
Oysa Tanrı'dır insanı yaratan,
Doğaya can ve hayat veren.
Yalan, hile, gasp ile şişer göbekler,

Çıka gelir isterse, kuğu narinliğinde aniden,
Kar beyaz bir yelkenliyle mavi, yeşil denizden.
Elinde gümüş balıklar, deniz atları, çağanozlar,
Yüreğim bir sevinç, bir coşkuyla delice çarpar.

Batan güneşin o muhteşem kızıllığında,