Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

ahım sitemimdir kimseler duymaz çığlığımI
gözlerimde volkanlar patlar duyunca sesini
gülün dikeni acısı içimde bak kapına geldim
neden görmüyor beni yosun gözlerin ey Aşk(!)
...
sevda kelimeleri yanıp kül oldular dilimde

İnsanolu unutur.
Düşünmek istemez.
Koca bir hiç olduğunu.
Oysa Tanrı'dır insanı yaratan,
Doğaya can ve hayat veren.
Yalan, hile, gasp ile şişer göbekler,

Çıka gelir isterse, kuğu narinliğinde aniden,
Kar beyaz bir yelkenliyle mavi, yeşil denizden.
Elinde gümüş balıklar, deniz atları, çağanozlar,
Yüreğim bir sevinç, bir coşkuyla delice çarpar.

Batan güneşin o muhteşem kızıllığında,

Kristal damlası bir yaş taneciği düştü gözünden,
Tuttum...
Billur bir yaş damlacığı elemle ışıdı gözünde,
Dokundum...
Parmaklarıma damladı o billur yaş taneciği,
Öptüm...

Kurudu göz pınarlarım,
Gözlerimde yaş kalmadı.
Durdu damarlarımda kan,
Hani o delicesine akan,
Söndü içimdeki ateş,
Aşk kalmadı.

Gidin dostlarım, sevgilim, sevdiklerim,
Bırakıp gidin.
Söylemeseniz de neden gittiğinizi,
Ben biliyorum.
Bende arayıp bulamadıklarınızı,
Bana bırakıp gidin.

Bir masaldık seninle
Kış gecelerinde
Ocak başlarında anlatılan
Billur bir pınardık
Aşk hastalarına şifa dağıtan
Bir romandık

avanak
aptal balık
küçücük bir kurta
nasıl kurban ettin kendini
aşık oldun
kaşık oltanın aynasında

(Çiçek'in ardından)
Ağlayan gözlerden yaş değil,
Kandır akan.
Hançer yarasından bin beter,
Yüreğini dağlayan.
Pembe düşler vurgun yemiş,

Kesmiyor beni,
Buluşmalar kısa.
Gidip gelmeler ara sıra,
Bakışmalar kaçamak,
Sevişmeler imkansız.
Kısa yollarda med-cezirler.