Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

İrkileceksin pamuk adımların sesiyle,
Kim bu gelen?
Nurlu bir ilahi dolacak kulağına,
Bu sana seslenişim.
Saatler durmuş olacak.
Zaman tekildir artık.

Sonsuz boşluğun ışıldayan kristalleri sönüyorlar
Birazdan ay denizin serin sularına inecek
Her yanı kurşun gibi ağır bir hüzün kaplıyor
Sözünde durmadığın gecede aşk heder olup gidiyor
Gidenin geri gelmeyeceğini yüreğime öğretemedim

Yalan Söyle

tut elllerimi, bak gözlerimin içine
sana bir daha gelmiyeceğim, de
yarın çık gel bütün güzelliğinle
bir daha hiç gitmemek üzere

sıcak ellerin bir tetikti tenimde dolaşan
ateş alıyordu gözlerim dudaklarından
en büyük ödüldü bana her gelişin
mutlu bir ömürdü, o tek öpücük, verdiğin

Boşuna bekleme sabahı gece dallarda asılı kaldı
Her şeyin bir sırası, zamanı ve sebebi var
Gök katında açılan kapıdan doğuyorsa güneş
Zaman, yaşam üstüne, sevgiye ve cennete,
O kapı, Tanrı’nın kapısı…

Çeşmeye geldiğin o günü hatırla
Nefes nefese idin,
Hırçın dalgalardı göğüslerin,
Sesin kısılmıştı korkudan,

Gönül sevdi, dil söyledi, kalem yazdı
Tam üç defa “Seni sevmeyi sevdim”
Tertemiz, saf, katkısız öyle bir aşktı
Birileri güldü, dudak büktü / acaba
Hatamı ettim sevdiceğim?
Minicik bir kıvılcım kadar tebessümün

Aşkımın yasını tutmağa gelmedim
Bulacağım seni götüreceğim bu kentten
Umudumdun benim, yaşama sevincim
Hayalden öte gitmedi, gidemedi yazık!
Tekrar koynuna gireceğim düşlerin
Bıraktığın izler uçurumlardan daha derin

Ben aşkı böyle bilmezdim
Hasret, içtiğim zehir
Bıçak yarası kadar derin
Aşk, hepsi senin eserin
Ah, bir de o, “ Kirpikleri Gece Kadın”
Siyah ipekten nadide bir kelebek

Dilinde kilit,
Ellerinde kelepçe,
Ayaklarında prangalar,
Adı korku...
İrkilirsin zil seslerine, acaba?
El uzatamazsın telefona,