Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

A L A Ç A T I ‘ D A N
N İ R V A N A ‘ Y A
Y O L G İ D E R…

Aşk acısı çekmeninde bir güzelliği var
Yanındayken bile onu özlemek
Iraklardayken hayaline sarılmak
Başka tür bir mutluluk...
Gecenin karası, ruhumun aynasıydı
Sen çiçeklerin en güzeliydin benim elimde

Her gün dünden bir fazla alnımda,
Derin, derin çizgiler yüzümde
Bedenimde yorgunluklar, ruhumda
Yürüyor adım, adım kırgınlıklar,
Uçurumlar, yalnızlıklar büyüyor içimde
Aldatamıyorlar beni önünde durduğum

yakışmaz sana korkmamalısın karanlıklardan
al ipek şalını gecenin katran siyahından
sal saçlarını kadife tenli sırtına dökülsün
yıldızlar benim, ben senin ışığın olurum

Kim için can verdi Mehmetçik
niçin savaştık Kore’ de
Neden hesap sormadı
şehit anaları, gazi babaları
Türkiye nere, Kore nere diye?

Gönül sevdi, dil söyledi, kalem yazdı
Tam üç defa “Seni sevmeyi sevdim”
Tertemiz, saf, katkısız öyle bir aşktı
Birileri güldü, dudak büktü / acaba
Hatamı ettim sevdiceğim?
Minicik bir kıvılcım kadar tebessümün

Çeşmeye geldiğin o günü hatırla
Nefes nefese idin,
Hırçın dalgalardı göğüslerin,
Sesin kısılmıştı korkudan,

Aşkımın yasını tutmağa gelmedim
Bulacağım seni götüreceğim bu kentten
Umudumdun benim, yaşama sevincim
Hayalden öte gitmedi, gidemedi yazık!
Tekrar koynuna gireceğim düşlerin
Bıraktığın izler uçurumlardan daha derin

Dilinde kilit,
Ellerinde kelepçe,
Ayaklarında prangalar,
Adı korku...
İrkilirsin zil seslerine, acaba?
El uzatamazsın telefona,

Ben aşkı böyle bilmezdim
Hasret, içtiğim zehir
Bıçak yarası kadar derin
Aşk, hepsi senin eserin
Ah, bir de o, “ Kirpikleri Gece Kadın”
Siyah ipekten nadide bir kelebek